Hier deel 4 van onze reeks over het Geheim van Fatima. We zullen China bespreken, de toewijding van 1984 en het uiteenvallen van de Sovjet-Unie.

Het Communistisch China

Mao Zedong vermoordde met zijn rampzalig beleid miljoenen mensen, en ontketende een hevige christenvervolging. Na Mao kwam Deng Xiaoping. Onder latere leiders werd het wat rustiger in China, en kregen de Christenen weer meer vrijheid.

In 1995 werd het éénkindbeleid geïntroduceerd in China, waarbij vrouwen slechts één kind mochten hebben. Een tweede kind was bij wet verboden, waardoor zwangere vrouwen massaal gedwongen abortus en sterilisatie moesten ondergaan. In 2015 werd het éénkindbeleid terug afgeschaft, maar niet zonder een grote wonde na te laten onder de bevolking.

Verder worden Christenen er nog steeds zwaar vervolgd. Zeker sinds Xi Jinping president werd, is de vervolging weer toegenomen en op het niveau van de beginjaren van de CCP. Ze mogen hun godsdienst niet vrij beoefenen, en worden liefst volledig gecontroleerd door de staat. In China is er de ondergrondse Katholieke Kerk die het ware geloof predikt, en de ‘officiële’ kerk, door de staat erkend, die het communisme predikt. In die kerken hangen foto’s van Mao en Xi, en communistische slogans. Christenen en geestelijken worden gedwongen zich aan te sluiten bij de ‘officiële kerk’ en zich te laten registreren. Xi zorgde ervoor dat hij zijn hele leven aan de macht kan blijven. Vorig jaar werd zijn leiderschap ook gevierd als een ‘speciale mijlpaal’ in de Chinese geschiedenis, en kreeg hij via een resolutie een speciale status, gelijk aan die van Mao.

Arme Christenen in China worden gedwongen kruisbeelden en religieuze afbeeldingen in huis te verwijderen en te vervangen door foto’s van Xi, selfies te nemen bij die foto’s en die te posten op sociale media, zoniet dreigen ze hun financiële voordelen of uitkeringen te verliezen.

Verder heb je de uitrol van een enorme controlemaatschappij, met miljoenen gezichtsherkenningscamera’s, nummerplaat-herkenningscamera’s, een sociale kredietscore, zware internetcensuur, en noem maar op. Ook staat China voorop bij de ontwikkeling van een eigen digitale cryptomunt: de digitale Yuan. Allemaal om de controle op de bevolking te vergroten: wie niet in de pas loopt wordt gestraft!

De Covid-19 p(l)andemie vindt zijn oorsprong in China waarbij de wereld door voortdurende angstpropaganda werd bang gemaakt voor een zeer “gevaarlijk virus” waartegen enkel vaccinatie zou helpen. Steden en landen werden in lockdowns gebracht, en overtreders van de ‘sanitaire regels’ gestraft. Mensen (soms buren of familie) verklikten elkaar, en gaven elkaar aan bij de politie. Dit is precies wat er gebeurde in de Sovjet-Unie: buren of familieleden die een regel van de wet overtraden werden bij de politie aangegeven, waarna de overtreders werden gestraft.

Dit is een aanbevolen Belgische documentaire daarover:

Covid-19 wordt, net als hier, ook daar aangewend om een nog grotere grip op de bevolking te krijgen, en om iedereen, net zoals in Rusland en in het Westen te injecteren met experimentele mRNA- of adenovirusvectorvaccins (alle vaccins zitten tot 2023 in de klinische onderzoeksfase 3 en zijn bijgevolg experimenteel), en de introductie van een pasjesmaatschappij (test- en/of vaccinatiepas met QR-code). In China werden in 2021 en 2022 zelfs hele steden wekenlang in strenge lockdown gehouden, vanwege het zero-covid-beleid. Enkele met een PCR-test vastgestelde besmettingen in een miljoenenstad betekende onmiddellijk de strengste lockdown! En wie denkt dat alles nu weer voorbij is, zal nog raar opkijken.

Maar later daar meer over.

Nu terug naar de zogenaamde toewijdingen van Rusland.

De toewijding van 1984 en het uiteenvallen van de Sovjet-Unie

Er werden na 1952 nog enkele pogingen gedaan om Rusland toe te wijden, waaronder in 1984 door Paus Johannnes Paulus II, maar opnieuw liet hij het na om Rusland bij naam te noemen. Vader Gabriele Amorth vertelde daarover:

“Ja, in 1984 trachtte de paus vrij timide Rusland toe te wijden op het Sint-Pietersplein. Ik was daar, slechts enkele meters van hem verwijderd, omdat ik de organisator was van de ceremonie op het Sint-Pietersplein. Het was 25 maart 1984, en de paus had het beeld van Onze Lieve Vrouw van Fatima doen overbrengen uit Fatima. Het is het beeld dat gewoonlijk staat in de grote plaza van het heiligdom in Fatima. Maar voor die gelegenheid wilde hij het beeld daar. Knielend vóór het beeld trachtte hij de toewijding te doen, maar rond hem waren allemaal politici die hem vertelden: ‘Je kunt Rusland niet vernoemen! Je kunt het niet!’ En hij vroeg opnieuw: ‘Kan ik het vernoemen?’ en ze zeiden: ‘Nee, nee, nee!’. Maar Onze Lieve Vrouw verscheen niet om problemen te brengen; ze kwam naar ons om problemen te vermijden: de profetieën van Fatima. Laat mij je vertellen wat ik erover denk door dezelfde woorden te gebruiken als Paus Benedictus XVI, de laatste keer dat hij naar Fatima ging: ‘Ieder die denkt dat de profetische missie van Fatima voorbij is, bedriegt zichzelf.’ Kijk naar het belang van deze verschijningen; kijk naar de schade en de instorting die we in de Kerk hebben ervaren, zowel op gebied van geloof als moraal.”

In 1989 viel de Berlijnse muur en in 1991 viel de Sovjet-Unie uiteen.

Hieronder enkele krantenknipsels uit de ‘Gazet van Antwerpen van 9 december 1991:

De meeste mensen spreken over de ‘val van het communisme,’, maar het is eigenlijk de val van een politiek systeem, niet van een ideologie. Door die gebeurtenis beamen velen dat daarom de toewijding van 1984 geldig zou zijn geweest.

Schijnbaar is Rusland na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie weer “christelijk” geworden. Was de bekering van Rusland dan een feit geworden? Was de toewijding van 1984 effectief geldig, hoewel Rusland toen niet bij naam werd vernoemd?

Een bekering zoals Maria die had vernoemd in haar boodschap betekent dat het Russische volk en het leiderschap zich tot de Ene Ware Heilige Katholieke en Apostolische Kerk zou bekeren. Het Russische volk moet Katholiek worden, en niet blijven steken in de dwalingen van de schismatieke Russisch-Orthodoxe Kerk (die sinds 1917 bovendien nog eens gecorrumpeerd was door communistische invloeden).

Waarom is de Russisch-Orthodoxe Kerk niet de ware Kerk?

1. Ze is afgescheurd in 1054 en erkent aldus niet de Paus als het hoofd van de Kerk (Oosters Schisma).
2. Ze vergoelijkt de echtscheiding en het hertrouwen met een andere partner (maximaal 1 x) en keurt daardoor echtbreuk goed.
3. Het celibaat werd afgeschaft: vrijwel alle priesters zijn gehuwd.
4. Ze ontkent het dogma van de Onbevlekte Ontvangenis.
5. Ze kent geen Eucharistische aanbidding en devotie, rozenkransgebed, enz.
6. Geen devotie tot het H. Hart, het Onbevlekt Hart van Maria, en alle Katholieke Heiligen die heiligverklaard zijn sinds 1054 (en dat zijn er een pak!)

En er valt nog wel wat te zeggen.

De Patriarch in 1991 was dezelfde als die in 1985 en dus communistisch (alle officiële hiërarchische geestelijken steunden het communistisch bewind), vandaar dat deze de Paus in 1991 van ‘zieltjeswinnerij’ verweet, terwijl Johannes Paulus II inderdaad wilde dat ze geleidelijk aan tot het volle geloof zouden komen. Maar daar kwam niks van in huis.

Rusland is na 1991 geleidelijk aan weer toenadering gaan zoeken tot z’n bondgenoten ten tijde van de Sovjet-Unie: China, Cuba, Wit-Rusland,… maar ook andere ‘rode’ (socialistische) staten zoals Venezuela. China en Cuba zijn nog steeds 100% communistisch. Wit-Rusland en Venezuela zijn evenzeer dictaturen.

Ook de vele kerken in Rusland, blijven eigenlijk zo goed als leeg. Het is vooral belangrijk op te merken dat de meest belangrijke ‘Kerk’ in Rusland momenteel de Russisch Orthodoxe Kerk is (71% van diegenen die zich gelovig noemen en ca 41,1% van de bevolking noemt zich Russisch Orthodox). De Katholieke Kerk is er in een zeer kleine minderheid (ca. 1% van diegenen die zich gelovig noemen, en 0,1 % van de bevolking).

Het Sova Statistisch Onderzoekscentrum, één van de meest hoogaanstaande in Rusland, heeft in 2020 data gepubliceerd over kerkbezoek per regio tijdens de Orthodoxe Kerstliturgieën, wat toch kan beschouwd worden als één van de belangrijkste kerkelijke perioden van het jaar. En nu komt het: er was slechts een opkomst van 1 à 3%, dat is lager dan bijvoorbeeld de 5 à 7% in het sterk geseculariseerde Frankrijk. Het algemeen gemiddelde in Rusland komt niet boven de 2%, wat in lijn ligt met de afgelopen jaren, en het is zelfs licht aan het afnemen. Dit is het laagste percentage in alle Christelijke landen. Deze slechte neiging van de Russen om niet deel te nemen in liturgische ceremonies, illustreert het specifieke karakter van het Russisch Orthodoxe geloof: dat is: folklore en traditie heeft de bovenhand op echte geloofsbeleving en devotie.

Hetzelfde fenomeen herhaalt zich ook in de Paasweek. Pasen wordt iets meer geapprecieerd in de Orthodoxe Kerk dan Kerstmis, en daarom is de opkomst toch iets hoger: ca 3%. Velen gaan echter enkel naar de kerken voor de zegening van de Paascake, zonder deel te nemen aan de liturgie.

De Russische samenleving van vandaag lijkt niet veel af te wijken van deze ten tijde van het Sovjet-atheïsme, waar zelfs 2 à 3% van de bevolking trachtte naar de Kerk te gaan.

We moeten hierbij denken aan een heel bijzondere profetie, van de Duitse zieneres en Augustijnerzuster Anna Katharina Emmerick. Zij kreeg tijdens haar leven (1774-1824) talloze visioenen, onder meer over het leven van Jezus, maar ook over gebeurtenissen in de toekomst met betrekking tot Kerk en wereld. Toen ze eens met haar beschermengel boven Europa werd gevoerd, zei ze dit over Rusland:

“Van daar (Zweden) ging ik naar een onmetelijk land (Rusland), helemaal duister en vol boosaardigheid. […] De inwoners waren ongehoord hoogmoedig. Zij bouwden grote kerken en zij waren overtuigd het gelijk aan hun kant te hebben. Ik zag dat zij zich bewapenden en overal aan het werk waren: alles was somber en dreigend. Ik zag daar de kerk van de H. Basilius en nog andere. Op het kasteel met de glinsterende daken (Kremlin?) zag ik de Boze op de uitkijk zitten.”

Het bijzondere aan dit visioen is, dat dit niet kon slaan op haar tijd (het 19^de-eeuwse Rusland), want toen bewapende Rusland zich niet. Tijdens de Sovjet-periode bewapenden ze zich wel, maar bouwden ze geen kerken (ze werden toen afgebroken). Het is nú dat ze kerken bouwen én zich bewapenen. Ze geeft dus geen al te rooskleurig beeld van het Rusland in de 21^ste eeuw…

Ten tijde van de Sovjet Unie was de Russisch Orthodoxe Kerk niet geheel verdwenen: er was een door het Kremlin aangeduide “sovjet-patriarch” die mee heulde met het regime, en het communisme promootte. Hij steunde iedere politieke beslissing van de leider van de Sovjet-unie. In de kerken die door de overheid werden gecontroleerd, werd op de preekstoel de communistische ideologie van het Kremlin verkondigd. In 1991 viel de Sovjet-Unie uiteen: de sattelietstaten maakten zich los van het communistisch juk van het Kremlin en werden onafhankelijk. Na 1991 kromp het grotere Sovjet-Rusland tot het huidige Rusland, beter bekend als de Russische Federatie. Maar ook in dit huidige Rusland zijn de Orthodoxe Kerk en het Kremlin twee handen op één buik. Iedere politieke beslissing van het Kremlin wordt door het hoofd van de Russisch Orthodoxe Kerk toegejuicht en gepromoot, zoals de experimentele covid-vaccinatie of de Russische inval in Oekraïne.

In 2016 bevestigde het Kremlin de ‘superioriteit’ van de Russisch Orthodoxe Kerk door onder het mom van terrorismebestrijding – andere kerken – zoals de Katholieke Kerk te verbieden te evangeliseren buiten het kerkgebouw, en overtreders bestraffen door boete of deportatie. Zelfs het verspreiden van literatuur of flyers is sindsdien opnieuw verboden. In een tevergeefse petitie aan Poetin schreven kerkleiders:

“De Sovjet-geschiedenis toont ons hoeveel mensen van verschillende geloofsovertuigingen vervolgd zijn geweest voor het verspreiden van het Woord van God. Deze wet brengt ons terug tot een schandalig verleden.”

Deze nieuwe situatie is vergelijkbaar met de Sovjet Unie in 1929. In die tijd was het belijden van het geloof enkel toegestaan in de kerk,” zo vertelde Hannu Haukka, president van Great Commision Media Ministries.

“Praktisch gesproken zijn we terug in diezelfde situatie. Deze anti-terrorismewetten zijn één van de meest beknottende wetten in het post-Sovjet tijdperk.”

In het Sovjettijdperk was het belijden van het geloof enkel toegestaan in de door de overheid gecontroleerde Russisch Orthodoxe Kerk, die het regime steunde. De illegale kerken werden vervolgd, en leiders ervan werden regelmatig opgepakt en naar de goelags gestuurd.

De Russisch Orthodoxe Kerk verschilt dus in wezen weinig van die ten tijde van het Sovjettijdperk: ze is politiek gekleurd en stevig verbonden met het regime, en andere kerken worden stevig onder de knoet gehouden. Het is eigenlijk gewoon een staatskerk.

En dat regime in het Kremlin heeft, net zoals in de Sovjet-tijd, zeer nauwe banden met communistische regimes over heel de wereld, in het bijzonder met China (dat in de Sovjettijd zelfs eerder als een rivaal werd gezien).

De Chinese communistische dictator Xi Jinping, die in zijn land de Christenen zo hard vervolgt en zich als een soort tweede Mao beschouwt, noemde Poetin in 2020 zijn ‘beste vriend’, en schonk hem zelfs een ‘vriendschapsmedaille’. In China wordt Poetin steevast ‘Poetin de Grote’ genoemd. Ook Poetin noemde Xi in 2019 “zijn dierbare vriend”.

Ter gelegenheid van het bezoek van Xi Jinping aan Moskou in 2019, zei Vladimir Poetin:

“President Xi Jinping, mijn dierbare vriend, dames en heren, ik ben zeer verheugd om de President van de Volksrepubliek van China, Xi Jinping, in Rusland te ontvangen. Dit staatsbezoek door de President van China vindt plaats in een jaar dat een belangrijke datum markeert: de 70ste verjaardag van diplomatische relaties tussen onze landen. Ik ben verheugd om op te merken dat de Russisch-Chinese relaties een ongezien hoog niveau hebben bereikt. Dit is een waarlijk veelomvattend partnerschap en een strategische interactie. Mr. Xi Jinping en ik houden nauw contact. We bezoeken elkaar geregeld, praten langs de zijlijn van internationale evenementen en geven veel aandacht aan Russisch-Chinese samenwerking in het politieke, economische, humanitaire en andere vlakken.

Bijzonder is dat Poetin de 70ste verjaardag vernoemt van de ‘diplomatische relaties’ tussen Rusland en China. In principe gaat het over de diplomatische relaties tussen de Sovjet-Unie en de Volksrepubliek China. Deze begonnen in 1949, toen Mao de oprichting van de Volksrepubliek afkondigde. Dus voor Poetin zijn de Sovjet-Unie en het huidige Rusland hetzelfde…

President Xi zei op zijn beurt:

Mr. President, dames en heren, vrienden, goedemiddag.

Ik ben blij u te zien samen met mijn oude vriend president Poetin. Dit is mijn eerste staatsbezoek aan Rusland tijdens mijn tweede termijn als hoofd van de Chinese staat. Dit is tevens mijn achtste bezoek aan Rusland sinds 2013. President Poetin en ik hebben nauwe werkrelaties en een sterke vriendschap opgebouwd.

We hebben elkaar de afgelopen zes jaar bijna 30 keer ontmoet. Rusland is voor mij het meest bezochte buitenland en president Poetin is een van mijn beste vrienden en een geweldige collega. Dit is de beste weerspiegeling van het hoge niveau van de bilaterale betrekkingen en de nauwe strategische samenwerking tussen China en Rusland.

Een échte Christelijke leider zou de Katholieke Kerk (en andere christelijke kerken) niet verdrukken in eigen land door evangelisatie bij wet te verbieden en niet aanpappen (zelfs een hechte vriendschap ontwikkelen) met een dictator die óók de christenen verdrukt in zijn land, en die we op één lijn kunnen zetten met een figuur zoals Mao Zedong.

Neen: Rusland en het Russische leiderschap is niet bekeerd, want de toewijding werd nooit gedaan zoals Onze Lieve Vrouw had gevraagd. In het Westen zijn ze gewoon decadenter. Want ook in China bestaat heel de LHBTQ+ hetze niet: maar het is daarom geen christelijk land. Wat er wellicht wel gebeurd is, is dat de toewijding van 1984 effecten heeft gehad zoals het uiteenvallen van de Sovjet-Unie, waardoor de bezette Sovjet-lidstaten weer hun autonomie terugwonnen en zich konden losmaken van het Kremlin. Maar van een echte bekering in Rusland zelf was er geen sprake. Want veel politici in Rusland (waaronder Poetin zelf) bestempelen het uiteenvallen van de Sovjet-Unie als ‘een grote catastrofe’. Als men terug naar het oude wil, is dat een duidelijk teken aan de wand.

Wordt vervolgd.

Gepubliceerd door Michaël Dekee

Michaël (°1991) is katholiek, gehuwd en vader. Hij publiceert op verschillende websites artikelen over geloof en wetenschap en is auteur van verschillende boeken, waaronder "De evolutietheorie ontkracht". Websites: Gegroetokruis.org Eerherstelheiligsacrament.org Evolutietheorie-ontkracht.com Alle berichten van Michaël Dekee weergeven