Paus Benedictus in geknielde houding voor het heilig Tabernakel. Foto: vultuschristi.org

Welke houding dienen wij aan te nemen tegenover het Heilig Sacrament? Blijven we rechtstaan of knielen we? Nog te vaak zie ik mensen, vaak gelovigen, die wel zouden kunnen knielen, maar het toch niet doen.

Eerbied voor wereldse koningen

In vroegere tijden knielden de hofdienaren, de ridders, de knechten en uiteindelijk alle onderdanen neer voor de koning toen ze voor zijn troon verschenen. Dit was om eer te bewijzen, zijn gezag te erkennen en te tonen dat ze onder hem stonden en niet zijn gelijke waren. En zelfs heilige koningen, zoals Koning Lodewijk IX, hadden een grote eerbied voor het Heilig Sacrament. En wij zouden nu heden niet meer hoeven te knielen voor de Koning der koningen, die rust in het Tabernakel, Zijn Troon hier op aarde?

Heilige eerbied en vrees voor het ‘Allerheiligste’ in het OT

In het Oud Testament lezen we over de verblijfplaats van de Heer in de woestijn, in de tent waar de Verbondsark zich bevond. Dit werd het Allerheiligste genoemd en God maakte zijn aanwezigheid kenbaar met overdag een kolom van rook en ’s nachts een kolom van vuur en licht. Enkel de priesters mochten het Allerheiligste betreden en neerknielen voor de ark en offers opdragen aan de Heer. Wie onbevoegd en ongevraagd het heiligdom betrad werd terplekke met de dood bestraft. Deze tent met het de Heilige Zegen in de Verbondsark werd ook wel Tabernakel genoemd. Na de intocht in het Beloofde Land bouwde koning Salomo de eerste Tempel in Jeruzalem, waarin deze Verbondsark werd geplaatst.

Heden bevindt zich in iedere Kerk een tabernakel waar het Allerheiligste in rust. Vaak lopen mensen er onachtzaam voorbij. De godslamp echter, moet ons herinneren aan de heilige Tegenwoordigheid van de Heer (zoals de vuurkolom boven de heilige tent) en roept ons op om Hem met heilige eerbied te bejegenen.

Eerbied voor de Heer in het NT

Toen de Drie Koningen naar Betlehem reisden om hulde te brengen aan het pasgeboren Goddelijk Kind, vielen zij voor Hem op hun knieën:

En zie, de ster, die zij in het oosten gezien hadden, ging voor hen uit totdat ze boven de plaats waar het Kind zich bevond, stil bleef staan. Op het zien van de ster werden zij vervuld van overgrote vreugde. Zij gingen het huis binnen, zagen er het Kind met zijn moeder Maria en op hun knieën neervallend betuigden zij het hun hulde.  (Matt. 2,9-11)

Lezen we in de visioenen van de Zalige A.K. Emmerick hoe Maria en Jozef  en de heilige engelen het Goddelijk Kind hulde brachten:

Opeens was voor mij het gewelf van de grot verdwenen; boven Maria opende zich een baan van licht, die zich met toenemende glans verhief tot in het hoogste van de hemel. In deze lichtbaan was in de verte een drukke, wonderbare beweging van gloriën die door elkander wemelden, doch die, naar gelang ze nader kwamen, duidelijker in de vorm van hemelse engelenkoren verschenen. De H. Maagd, in vervoering van de aarde opgeheven, doch haar blik ter aarde nederrichtend, aanbad nu haar God, wiens moeder zij geworden was, haar God, die haar nu als pasgeboren, hulpeloos wichtje, haar Kindje vóór haar op de grond neer lag. Ik zag onze Verlosser als een schitterend, heel klein Wichtje, dat met zijn eigen licht de omringende glans overstraalde, op het tapijt vóór de knieën van de H. Maagd neerliggen. Het leek me heel klein te zijn en onder mijn ogen te groeien. Doch dit alles was slechts het trillen en bewegen van zulk een grote glans, dat ik nauwkeurig zeggen kan hoe ik het gezien heb. De H. Maagd bleef nog een tijdlang in geestverrukking en ik zag hoe zij een doek over het Kind uitspreidde, maar zij raakte het nog niet aan en nam het niet op. Dit duurde een aanzienlijke tijd en dan zag ik het Kindje Jezus zich bewegen en ik hoorde het wenen. Hierop kwam Maria tot zichzelf, hief het van het rusttapijt op en hulde het in de doek die zij erover uitgespreid had en hield het nu in haar armen aan haar borst gedrukt; vervolgens ging zij zitten en hulde zich met haar Kind geheel in haar sluier, en ik vermoed dat Maria nu de Verlosser voedde aan de borst. Thans zag ik om haar heen vele engelen in een geheel menselijke gedaante vóór het Kindje in aanbidding op hun aangezicht ter aarde liggen … Er kon een uur na de geboorte verlopen zijn, toen Maria nu de H. Jozef, die nog aan het bidden was, uit zijn cel riep. Hij naderde en wierp zich vol godsvrucht, vreugde en nederigheid op zijn aangezicht neer. Eerst toen Maria hem opnieuw verzocht om met vreugde en dank het geschenk van de Allerhoogste aan zijn hart te drukken; richtte hij zich op, ontving het Jezuskindje in zijn armen en loofde en dankte onder vreugdetranen de barmhartige God.

Ook de herders die het Kindje Jezus kwamen eren, knielde voor Jezus neer:

Zij klopten schuchter op de deur aan en Jozef trad hun vriendelijk tegen; zij zeiden hem wat de engel in de nacht hun verkondigd had en dat zij nu kwamen om aan het Kind der Belofte hun hulde en schamele geschenken aan te bieden. Jozef nam hun geschenken met ootmoedige dankbetuiging aan en liet hen de dieren in het kelderhol brengen, dat zijn ingang had naast de zuidelijke deur van de geboortegrot en hij ging tot daar met hen mee Hierna bracht hij de 3 herders bij de H. Maagd; zij zat op de geboortedeken ter aarde naast de kribbe met het Kindje Jezus op haar schoot. Met hun staf in de armen wierpen de herders zich allernederigst voor Jezus op de knieën en bleven lang in die houding, sprakeloos van ontroering en met troost overstelpt, terwijl tranen van vreugde en liefde over hun wangen rolden.

Zo zou onze houding moeten zijn tegenover de Heer in het heilig Tabernakel en tijdens de Eucharistische aanbidding. Probeer naar het Tabernakel en naar de H. Hostie in de monstrans of op het altaar te kijken met de ogen van de geest en het goddelijk Kind te zien – onze Verlosser.

Zei Paulus trouwens ook niet dat iedere knie zich zal buigen voor Jezus?

Die gezindheid moet onder u heersen welke ook Christus Jezus bezielde: 

Hij die bestond in goddelijke majesteit heeft zich niet willen vastklampen aan de gelijkheid met God: Hij heeft zich van zichzelf ontdaan en het bestaan van een slaaf aangenomen. Hij is aan de mensen gelijk geworden. En als mens verschenen heeft Hij zich vernederd, Hij werd gehoorzaam tot de dood, tot de dood aan een kruis. Daarom heeft God hem hoog verheven en Hem de naam verleend die boven alle namen is, opdat bij het noemen van zijn naam iedere knie zich zou buigen in de hemel, op aarde en onder de aarde, en iedere tong zou belijden tot eer van God, de Vader: Jezus Christus is de Heer. 

Dierbare vrienden, gij hebt altijd naar mij geluisterd; maakt dus nu, in mijn afwezigheid, met niet minder ernst werk van uw heil dan toen ik bij u was. God is het immers die zowel het willen als het doen bij u tot stand brengt, om zijn heilsplan te verwezenlijken. Doet al wat ge te doen hebt, zonder, te morren of tegen te spreken. Zorgt dat ge onberispelijk en ongerept zijt, als onbesproken kinderen van God onder een slinks en ontaard geslacht, waarin gij schittert als sterren in het heelal. (Filip. 2,5-15)

De Heilige Pater Pio verhaalde eens over een overleden pater in zijn klooster, die in het Vagevuur zat omdat hij te weinig eerbied had betoond voor Jezus in het Tabernakel:

Ook werd het volgende voorval door pater Pio aan pater Anastasio verteld. “Op een avond, terwijl ik alleen in het koor aan het bidden was, hoorde ik het geritsel van een monnikspij en zag een jonge confrater druk doende aan het hoofdaltaar alsof hij de kandelaars afstofte en de bloemenvazen op hun plaats zette. Overtuigd dat het frater Leone was die het altaar in orde bracht en omdat het tijd was voor het avondeten ging ik aan de balustrade staan en zei hem: “Frater Leone, ga eten, het is nu niet het ogenblik om het altaar af te stoffen en in orde te brengen”. Maar een stem die niet die van frater Leone was antwoordde me: “Ik ben frater Leone niet!” “Wie ben je dan?”, vroeg ik. “Ik ben een medebroeder van jullie die hier het noviciaat gedaan heeft. De gehoorzaamheid verplichtte me het hoofdaltaar zuiver en in orde te houden tijdens het proefjaar. Helaas, meerdere keren had ik te weinig eerbied tegenover Jezus in het heilig Sacrament door het Allerheiligste, dat in het tabernakel bewaard wordt, niet te groeten als ik voorbij het altaar kwam. Door deze ernstige nalatigheid ben ik nog altijd in het vagevuur. Nu stuurt de Heer mij in zijn oneindige goedheid naar jullie omdat jullie moeten vaststellen tot wanneer ik zal moeten lijden in deze vlammen van liefde. Ik vertrouw op jullie…” – “Ik die dacht grootmoedig te zijn tegenover die lijdende ziel riep uit: “Je zal daar blijven tot aan de mis in het klooster morgenochtend.” De ziel schreeuwde: “Wreedaard! Daarna slaakte ze een gil en verdween”. Deze jammerkreet veroorzaakte een wonde in mijn hart die ik mijn ganse leven zal voelen. Door de goddelijke volmacht had ik deze ziel onmiddellijk naar het paradijs kunnen zenden maar ik veroordeelde ze om nog een nacht in de vlammen van het vagevuur te blijven.”

Laten wij dan ook steeds het goede voorbeeld tonen, en, als wij kunnen, knielen voor Jezus in het Tabernakel, in de monstrans tijdens de Aanbidding en de Zegen met het Allerheiligste. We kunnen nooit teveel knielen! Een priester die ik ken zei afgelopen weekend dat hoe hoger het gebouw moet zijn, hoe dieper we de put voor de fundamenten moeten graven. Maria was de nederigste van allen en zij is de heiligste geworden in de Hemel, boven de engelen. Als wij heilig willen worden, moeten we ons klein en nederig maken, en steeds in alle nederigheid neerknielen voor Hij die onze God en onze Redder is. Wie Jezus oprecht bemint zal dat vanzelf doen. Ware Liefde ís nederig.

Zalig Kerstfeest!

Gepubliceerd door Michaël Dekee

Michaël (°1991) is katholiek, gehuwd en vader. Hij publiceert op verschillende websites artikelen over geloof en wetenschap en is auteur van verschillende boeken, waaronder "De evolutietheorie ontkracht". Websites: Gegroetokruis.org Eerherstelheiligsacrament.org Evolutietheorie-ontkracht.com Alle berichten van Michaël Dekee weergeven