Rwanda is een klein land in centraal-Afrika en wordt omringd door Burundi, Oeganda, Congo en Tanzania. De verschijningen in Rwanda gebeurden in de jaren 1981-1989 in het arme dorp Kibeho. De Hemelse Moeder verscheen er aan zeven Afrikaanse jongelingen, zes meisjes en een jongen.

De eerste verschijning vond plaats op 28 november 1981 toen Alphonsine Mumureke, een jonge studente van 16 jaar uit  Kibeho, rond de middag toen ze haar medestudenten aan het bedienen was. Ze hoorde een Stem die zei: “Kom hier, mijn meisje.” Het kwam van een gang naast de eetzaal en Alphonsine ging ernaar toe. Toen zag ze een Vrouw van onvergelijkelijke schoonheid die zich presenteerde onder de naam “Nyina Wa Jambo”, wat betekend “Moeder van het Woord.” Alphonsine herkende haar onmiddellijk als de Heilige Maagd Maria. Ze zei: “Ik ben gekomen om je te verzekeren dat ik je gebeden heb gehoord. Ik zou graag hebben dat je schoolvrienden even gelovig zouden zijn, want ze geloven niet genoeg.”

Alphonsine, afkomstig uit een katholieke familie en toegewijd aan de Heilige Maagd, beschrijft de Vrouw:

“Ze was onvergelijkelijk mooi, zoals geen ander. Ze droeg een wit naadloos kleed en een sluier over haar hoofd. Ze had geen schoeisel. Haar handen waren samengevouwen ter hoogte van haar borst en omhoog gericht naar de hemel.”

Volgens haar klasgenoten sprak Alphonsine tijdens de verschijning verschillende talen – Frans, Engels, Kinyarwandaans, en nog andere talen. Aan het eind van de verschijning bleef ze een tijdje onbeweeglijk. Ze was in een trance. Eén van de nonnen bracht naar naar het bureau. Alphonsine vertelde alles wat er gebeurd was, maar niemand geloofde haar. De nonnen en de studenten dachten dat ze ofwel behekst was, hallucineerde of geesten gezien had. Ze werd een voorwerp van spot en leed hier veel onder. De verschijningen herhaalden zich enkele malen en de H. Maagd riep steeds op tot bekering, het geloof te bewaren en te bidden zonder hypocrisie.

Dan, op de avond van 12 januari 1982 verscheen de H. Maagd aan een ander meisje, Anathalie Mukamazimpaka, die 17 jaar was. Twee maanden later, op 2 maart, verscheen ze aan een derde meisje, Marie Claire Mukangango, die 21 jaar was en één van de meest sceptische meisjes van de school was. Op dat ogenblik begonnen veel meisjes te geloven.  Het nieuws van de verschijningen verspreidde zich zoals een vuurtje. De nieuwsgierigen en de vromen begonnen in Kibeho aan te komen. Van het begin van de verschijningen waren er genezingen, bekeringen en andere onverklaarbare fenomenen.

Eén van de ziensters tijdens een verschijning.

Eén van de ervaringen van Alphonsine tijdens een verschijning was nogal ongewoon. Ze vertelde één van de nonnen en een vriend dat de Heilige Maagd haar zou meenemen: “Ik zal dood lijken, maar begraaf me niet.” Getuigen vertelden later dat tijdens deze mystieke “tocht”, die zes uur duurde, haar lichaam stijf, zwaar en in een staat van coma was. Ze staken naalden onder haar nagels, controleerden haar ademhaling en trachtten haar te wekken, zonder resultaat. De tweede zienster, Anathalie, had gelijkaardige mystieke “reizen”. Ze vastte 14 dagen, vanaf 2 februari tot 2 maart 1983. Tijdens deze periode overleefde ze op de H. Communie. Een theologisch medisch comité onderzocht haar nauwkeurig; acht nonnen letten op haar dag en nacht, in een beurtrol; de dokters voerden elke dag tests uit om haar gezondheidstoestand te controleren.

De verschijningen va Kibeho trokken al vanaf het begin hele menigten aan. Op specifieke dagen, zoals op 30 mei 1982, werd geschat dat er wel meer dan 10.000 mensen van alle leeftijden en sociale klassen aanwezig waren. Er waren echter naast gelovigen ook louter nieuwsgierigen die slechts op zoek waren naar spektakel. De tijd van de betekenisvolle verschijningen eindigde praktisch in het jaar 1983, toen de meeste zieners die toen bij het publiek bekend waren, één voor één verklaarden dat de verschijningen bij hen hadden opgehouden.

Na 1984, kwamen er nog enkele veronderstelde zieners vrij laat op het toneel, die publieke verschijningen hadden op voorspelbare data en met heel gewone intervallen, maar zonder originele of nieuwe bijdragen aan de boodschap van Kibeho. De verschijningen eindigden officieel op 28 november 1989, toen Alphonsine, die het eerst een verschijning kreeg, nu Maria’s laatste publieke verschijning ontving. Ze verduidelijkte dat ze nu geen publieke verschijningen meer ging krijgen.

Officieel beeld van O.L.Vrouw van Kibeho.

Bisschop Misago zei dat deze verschijningen, net zoals andere verschijningen van O.L.Vrouw, boodschappen bevatten van onmiddellijke bekering. De gezegende Maagd openbaarde zichzelf als O.L.Vrouw van Smarten. De woorden van de zieners openbaarden dat haar algemene thema het “lijden dat verlost” was. Ze nodigde iedereen uit om Christus’ lijden te vervoegen om de wereld te redden. Ze sprak over haar wens dat alle Christenen de Rozenkrans zouden leren gebruiken als een gebed.

Rwandese genocide

Het lijden dat Rwanda en de naburige landen later overviel, werd door de zieners gezien, maar die visioenen waren op dat ogenblik onbegrijpbaar. De visioenen – die verwezen naar wat later de Rwandese genocide zou genoemd worden – werden gezien door de zieners op 15 augustus 1982 (Feest van O.L.Vrouw Ten-hemel-opneming), met een menigte van wel 20.000 toeschouwers. Op die dag verscheen de Heilige Maagd om beurt aan elk van de zieners. Volgens hen was Maria’s gezicht droevig en smartvol. Alphonsine merkte op dat ze in tranen was. Deze keer gedroegen de zieners zich geheel anders: ze weenden, beefden en knarsetandden in angst. Ze vertelden dat ze een rivier van bloed gezien hadden, mensen die elkaar vermoorden en de doden die op de grond lagen en waar niemand naar om zag om te begraven, een boom in vlammen, afgehakte hoofden…

Twaalf jaar later, werden de tranen van O.L.Vrouw van Smarten beter begrepen. Er brak burgeroorlog uit in Rwanda tussen Hutus en Tutsi’s. In deze oorlog van broeder tegen broeder die duurde van 6 april tot 18 juli 1994, was er een verschrikkelijke slachting. In het Westen noemde men het een genocide. De Hutu-milities vermoordden naar schatting ruim 800.000 mensen van de Tutsi-populatie, een minderheid. Kibeho was getuige van sommige van de ergste gruwelijkheden van de oorlog. Op 7 april zochten ca. 20.000 Tutsi’s en vredelievende Hutus hun toevlucht in een kerk die gebouwd was ter ere van de verschijningen die daar gebeurd waren. De Tutsi’s die in de kapel verbleven werden gedwongen om één voor één naar buiten te komen, waar ze met machetes werden vermoord. Diegenen die de kapel niet verlieten werden later met granaten vermoord.

Het daarop volgende jaar, kwamen de Tutsi’s aan de macht en zochten ze wraak. Kibeho werd opnieuw het toneel van bloedvergieten. Tienduizenden Hutus zochten hun toevlucht in Kibeho en werd een enorm vluchtelingenkamp gebouwd. Op 18 april bestormde het patriottische door Tutsi’s gedomineerde Rwandese leger het kamp en schoot dagenlang op de vluchtelingen. De dagelijkse moorden zorgden dat het bloed in de straten vloeide, net zoals het visioen van de jonge zieners 12 jaar eerder had getoond.

Het was door deze oorlog dat Bisschop Misago, een etnische Hutu, werd beschuldigd van acht keer medeplichtig te zijn in de genocide en misdaden tegen de mensheid. Hij werd beschuldigd van het aanstoken van de slachting van 500.000 tot 800.000 Tutsi’s in Rwanda over een periode van drie maanden in 1994. De aanklagers wilden de doodstraf. Bisschop Misago leed onder de vernedering van een schrikaanjagende gevangenis in Kigali met 135.000 gevangenen die beschuldigd werden van genocide. Hij kreeg een schijnberechting en werd uiteindelijk in juni 2000 geheel vrijgesproken. Het was in de gevangenis dat hij lang en hard op alle verslagen betreffende de verschijningen had nagedacht die hij in Kibeho had verzameld.

Kerkelijke erkenning

Een jaar nadat hij vrijkwam uit de gevangenis, keurde Bisschop Misago de erkenning van de verschijningen goed, en dit is wat hij zei:

“De verschijningen waren een geschenk van de Hemel aan Afrika en aan de wereld. De Maagd, Onze Lieve Vrouw van Smarten, kwam naar ons om te spreken over vrede, verstandhouding, broederschap, en om ons te doen begrijpen dat wanneer mensen deze waarden niet nastreven, ze bloeddorstige moordenaars worden, in staat om de meest gruwelijke misdaden te begaan. Op deze manier heeft de wereld geen toekomst.”

Bisschop Misago, die deze wijze woorden sprak, wordt beschouwd als een martelaar voor het geloof.

Het heiligdom in Kibeho.

De tweede Komst

Naast de profetie over de Rwandese oorlog, is er nog een andere boodschap die aan de kinderen werd gegeven en waar de wereld aandacht zou moeten aan hechten, namelijk de wederkomst van Jezus Christus. De zienster Alphonsine zei:

“Maria vraagt ons de Rozenkrans te bidden en om haar te leren liefhebben en terug te keren naar haar Zoon door gebed en boete… Ze zei dat we hard moeten bidden – we moeten ons nu voorbereiden op de wederkomst van haar Zoon Jezus.”

Een andere ziener, Emmanuel Segatashya, een ongeschoolde heidense jongen, kreeg een verschijning van Jezus toen hij op het veld aan het werken was:

“Ik was bonen aan het plukken in een veld toen ik een stem hoorde. Ik was eerst bang, ik wist niet waar de stem vandaan kwam. Dan kwam er een grote vreugde over mij. Nu verliet de angst mij. Jezus was gekleed zoals een man van Rwanda, in een lang gewaad. Zijn ogen fonkelden. Hij was ongeveer 30 jaar oud. Hij leerde mij het Onze Vader en hoe ik moet bidden vanuit het hart. Hij vulde mijn hart met zo’n vreugde. Toen ik Jezus zag was Hij omgeven van een groot licht. Hij vertelde mij: “Ik ben noch blank noch zwart; ik ben gewoon de Heer.” Veel mensen konden niet geloven dat Jezus mij, een heiden, voor deze boodschappen zou kiezen. Hij vertelde mij dat we niet in de Hemel geraken door speciale geschenken of compromissen, maar enkel door gebed dat vanuit het hart komt. Er is niet veel tijd over om zich voor te bereiden op het Laatste Oordeel – wees waakzaam! De Heer leerde mij de waarde van lijden, verenigd met zijn pijn om te lijden voor de redding van de wereld. Jezus zei dat we ons leven moeten veranderen, zonde verwerpen, bidden om ons voor te bereiden op onze eigen dood en het einde van de wereld. We moeten ons voorbereiden terwijl er nog tijd is… Er is niet veel tijd over en Jezus zal komen.”

Het beeld van O.L.Vrouw van Kibeho, in het heiligdom.

Afrikaanse priesters die O.L.Vrouw van Kibeho vereren.

Bron: All about the Virgin Mary

Gepubliceerd door Michaël Dekee

Michaël (°1991) is katholiek, gehuwd en vader. Hij publiceert op verschillende websites artikelen over geloof en wetenschap en is auteur van verschillende boeken, waaronder "De evolutietheorie ontkracht". Websites: Gegroetokruis.org Eerherstelheiligsacrament.org Evolutietheorie-ontkracht.com Alle berichten van Michaël Dekee weergeven