Mooi, dit verhaal van Leonie van den Dijck. De Zondvloed was niet, zoals mensen denken alleen water uit de hemel, maar ook de bodem der oceanen braken open, en vurig vulkanisch magma kwam omhoog, vermengde zich met de zee, dieren en planten werden heel snel bedekt onder grote lagen sediment, plotseling gefossiliseerd dus. Men kan ook zien aan de fossielen dat dit heel plotseling is gebeurd, hoe kan het anders dat verse bloemen in die toestand werden aangetroffen als fossiel. De hele zee kwam omhoog, zodat het waterniveau stond tot boven de hoogste bergtop, stoom van de verhitte oceanen condenseerde later en zorgde weer voor een Ijstijd. Het was een hele grote omwenteling die voor ons onvoorstelbaar is. Zo heeft God de hele Aarde als het ware weer nieuw gemaakt, en de kleine groep van mensen die het overleefden, die dus in de Ark waren, het symbool voor de latere Kerk, die mensen begonnen weer helemaal opnieuw met hun leven en het bouwen van een gemeenschap. Zeker in de eerste tijd daarna was men zo geschrokken van God’s straf, en werd zo goed mogelijk getracht om de mensen gemeenschappen zo te organiseren, dat het Geloof weer centraal zou staan.

LikeLike