Stil vertoeven bij de Heer in het tabernakel
Hoe weinig wordt het gewaardeerd en beoefend, en toch… hoe heerlijk is het stil vertoeven bij de Heer in het tabernakel.
Ik hou erg veel van die oude communieprentjes van de jaren 1930 en 1940, waar vaak kinderen op afgebeeld staan die de Eucharistische Jezus aanbidden in het tabernakel. Dat zijn waarlijk hemelse voorstellingen. Ze wekken ons op tot meer godsvrucht voor Jezus in het tabernakel. Hij verblijft daar, en Hij wacht daar op ons. Velen denken dat Eucharistische aanbidding bestaat in het aanbidden van en vertoeven bij de Eucharistische Heer uitgesteld in een monstrans op het altaar, maar niets is minder waar. De Heer is evenzeer in het tabernakel als in de monstrans, als tijdens de H. Mis na de consecratie, op het altaar.
Daarom moeten we altijd de gepaste eerbied tonen voor de Heer, als we zijn troon op aarde voorbij gaan. Door stil even te buigen of te knielen, tonen we dat we geloven dat Hij werkelijk tegenwoordig is; dat wij Zijn gelijke niet zijn – maar dat Hij God is; en dat we Hem graag zien. Dat heeft niks met ‘opvallen’ te maken. Want wie zich schaamt tegenover de Heer, over Hem zal Hij zich schamen wanneer Hij zal komen om te oordelen. Want Satan gelooft ook in Jezus, maar knielt niet voor Hem omdat hij Hem niet graag ziet. Of misschien knielt hij, omdat de engelen hem ertoe dwingen, maar dat is dan niet uit eigen beweging. Wij buigen of knielen voor de Heer aanwezig in het tabernakel, in elke geconsacreerde heilige Hostie (in de ciborie), uit liefde voor Hem. Wie veel liefheeft, zal veel liefdebewijzen tonen; net zoals de bekeerde overspelige vrouw die aan Jezus’ voeten lag.
De Heer is dus aanwezig in het tabernakel. Hoe weinigen nemen de tijd om een halfuurtje, een uurtje bij Hem te vertoeven, Hem gezelschap te houden, Hem te aanbidden, te troosten,… Met Hem te praten. Jezus klaagde tegen de H. Pater Pio in maart 1913:
[…] Zij laten Mij in de kerken alleen in de nacht, alleen overdag. Zij hebben geen zorg meer voor het sacrament van het altaar; men praat nooit meer over dit liefdessacrament; en zelfs diegenen die erover praten, doen het helaas met onverschilligheid en koudheid. Mijn Hart wordt vergeten, niemand heeft nog zorg voor Mijn liefde; steeds wordt Mij leed aangedaan. […]
De meeste katholieken doen alsof Hij niet bestaat. Ze komen binnen in een kerk, knielen niet, lopen er rond, babbelen, enz., alsof ze een ordinaire zaal of een museum zijn binnengekomen. Soms komen mensen een kaars aansteken bij één of ander beeld van een heilige of van de H. Maagd, en lopen dan direct weer weg. In steden komen veel toeristen mooie oude kerken bezoeken als bezienswaardigheid, als een museum of toeristische attractie. Ik heb dat vaak gezien in de Sint Petrus- en Pauluskerk in Oostende.
Velen denken dat tijd spenderen bij Jezus in het tabernakel tijdverspilling is. ‘Ik heb wel wat beters te doen’. Maar het is de beste tijd die we kunnen spenderen, en we zullen dat aan het eind van ons leven pas ten volle beseffen. Het is tijd die men doorbrengt bij God, het een voorafbeelding van de eeuwige aanbidding van God in de Hemel. Wie écht naar de Hemel verlangt, zal ook reeds verlangen om hier bij de Heer te vertoeven in zijn tabernakels. Natuurlijk geen uren aan een stuk, en daarbij dan de plichten verwaarlozend.
Moeder Teresa zei:
“De tijd die je doorbrengt met Jezus in het Heilig Sacrament is de beste tijd die je zult doorbrengen op aarde. Elk moment die je doorbrengt met Jezus, zal je vereniging met Hem verdiepen en je ziel voor eeuwig glorievoller en mooier maken in de Hemel, en het zal helpen om altijddurende vrede op aarde te brengen.”
en Paus Johannes Paulus II merkte terecht op:
Eén pauze van aanbidding is méér waard en geestelijk méér vruchtbaar dan de meest drukke werkzaamheden, ook al zijn die apostolisch.
En Aartsbisschop Fulton Sheen:
“Het Heilig uur wordt als een zuurstoftoevoer om de adem van de H. Geest te doen heropleven te midden van de vieze stinkende atmosfeer van de wereld.”
En tot slot nog de H. Bernardus, die wel wist wat Eucharistische aanbidding was:
“De Eucharistie is die liefde die alle liefdes in de Hemel en op aarde overstijgt.”
Bij de Heer vertoeven, Hem vertroosten en aanbidden in het tabernakel is waarlijk een verheven ‘bezigheid’ als je het zo kunt noemen. Willen we opklimmen op de geestelijke trap naar de volmaaktheid, dan is het zelfs essentieel om regelmatig tijd te spenderen bij Jezus. Geen vijf minuutjes, maar een halfuur, een uur. Pas dan zul je inwendig ook voelen hoe deugd dat doet. Het hart wordt ontvlamd, de geest wordt verkwikt en gesterkt.
Wie het er moeilijk bij heeft, en zich niet lang kan concentreren, kan geestelijke boeken lezen, zoals het Evangelie (in de Missaal bvb.), de Navolging van Christus, en dan meer bepaald de stukken over het H. Sacrament, etc. Ofwel het bidden van een rozenhoedje,…
Zeer mooi is ook deze litanie van het H. Sacrament (klik hier). Daarin wordt onder meer gevraagd:
Dat Gij in ons het geloof en de eerbied tot dit H. Sacrament behouden en vermeerderen moogt, wij bidden U, verhoor ons.
Dat Gij in ons een vurige liefde en godsvrucht tot dit hoogheilig Sacrament moogt ontsteken, wij bidden U, verhoor ons.
Nog enkele citaten uit ‘Eerherstel voor het leed dat mij wordt aangedaan’:
“Ze lopen Mij (de Eucharistische Heer in het tabernakel) voorbij alsof Ik er niet ben” (6/11/2004)
“Het is door gebed, meer eerbied voor Mij, meer eerbied voor de sacramenten, meer aanbidding vóór het H. Sacrament – waarin Ik nog altijd aanwezig ben en waarin Ik zal blijven tot het einde van deze wereld! – dat de Kerk zal herrijzen.” (17/04/2004)
Delen:
De evolutietheorie ontkracht’
Klik om naar de website te gaan
Onze uitgeverij:
Hier verkopen wij degelijke katholieke lectuur – om uw geloof te voeden.
Eerherstel aan het H. Sacrament (website)
Gegroet o kruis, onze enige hoop 