Mededeling: filmnamiddag over Marthe Robin
Mededeling van de gebedsgroep Kleine Zielen in Brugge (België):
Op zondag 15 januari 2017 houden wij met de gebedsgroep Legioen Kleine Zielen afd. Brugge onze jaarlijkse nieuwjaarsviering, dit rond een koffietafel en een (DVD)film .
De film gaat dit jaar over “ het mysterie van Marthe Robin ”Een zalige kersttijd gewenst en de beste wensen voor het NIEUWJAAR 2017
Gebedsgroep Legioen Kleine Zielen Gewestelijke Nieuwjaarsviering
Zondag 15 januari 2017Kapel van de Zusters van Maria Pastorieweg 2, St-Kruis
14u : H. Rozenhoedje, toewijding, H. Mis,
15u45: Koffie/of thee met boterkoeken en tombola
17u: de film gaat over “ het mysterie van Marthe Robin ”
Einde +/- 18u
Ook niet-leden van harte welkom! Prijs 7 €
Graag inschrijven of info bij:
Vredestraat 80, 8310 Brugge Sint-Kruis
A. Demeyer- V. Maertens tel. 050/361718
antoinedemeyer51@hotmail,com
Wie was Marthe Robin?
Marthe Robin werd geboren in 1902 in Châteauneuf-de-Galaure, een klein dorpje in Frankrijk, op ongeveer 70 kilometer ten zuiden van Lyon. Zij is de jongste in een gezin van zes. Geruchten doen de ronde dat haar vader niet haar biologische vader zou zijn. Zelf was zij daarvan overtuigd. Volledige zekerheid daarover bestaat niet omdat er geen officiële papieren zijn. Wat er ook van zij, haar vader heeft Marthe erkend als zijn dochter. Marthe kent de jeugd van elk klein meisje in een landbouwersgezin. Door een tyfusepidemie, waaraan haar zusje Clémence sterft en waardoor Marthe ziek wordt, blijft zij heel haar jeugd zeer zwak van gezondheid. Toch gaat zij naar school tot zij 13 jaar is, maar omwille van de steeds terugkerende ziekte, kan zij geen examen afleggen. Doorheen dit alles begint zij echter een zekere diepte in zich te ontwikkelen. Zelf zal zij zeggen: “Als klein meisje heb ik enorm veel van de goede God gehouden… Tijdens mijn leven heb ik altijd veel gebeden, vooral in mijn bed.” Zij gaat ook naar de catechese, maar heeft daar geen goede herinnering aan overgehouden: “Er is geen liefde in die catechese”, zal zij later zeggen. Marthe heeft nood God in liefde te ervaren
Het leven van veel mensen wordt op een dag dooreen geschud door een ernstige ziekte. Er is het leven voordien en het leven er na. Men moet zich fysisch, psychisch en sociaal aanpassen. Er komen perioden van beterschap, maar ook van hervallen. Er is opstandigheid gevolgd door aanvaarding. Marthe zal dit alles doorleven. Langzaam maar zeker doet de ziekte haar verwoestende werk: onuitstaanbare hoofdpijnen, koorts, verlamming van benen en armen, gezichtsverlies… eenzaamheid, onbegrip… De uiteindelijke diagnose zal over een chronische hersenontsteking (encefalitis) spreken. Doorheen dit alles krijgt God meer en meer plaats in haar leven, hoewel… Zelf zegt ze: “Iedereen mag en moet zijn roeping volgen, behalve ik … Ik heb gevochten met God…. Ik wens niemand zo’n gevecht met God”. Maar Marthe blijft geloven, hopen, beminnen.
Op een bepaald ogenblik is er iets definitiefs gebeurd: 3 december 1928. Op 22 januari 1930 schrijft zij daarover in haar dagboek: “Na jaren van angst, zonde, na zowel fysische als morele beproevingen, heb ik het gedurfd, ik heb Jezus Christus gekozen”. Marthe ontdekt haar ware roeping: Zoals Fransiscus van Assisi zal zij in totale eenheid leven met Jezus. Het is de Heer zelf die haar daartoe uitnodigt. “Hoe meer ik onderworpen ben aan God en gelijkvormig met de Verlosser, hoe meer ik zal meewerken aan het komen van Zijn Rijk op aarde”, zegt ze. Enkele kernpunten die haar zeer dierbaar zijn:
- de eenheid met de gekruisigde Christus,
- het belang van de Eucharistie,
- de aanwezigheid van God-Vader,
- de aanwezigheid van de Maagd Maria
Na haar “bekering”, kiest Marthe voor het leven. Zij heeft haar roeping gevonden en wil die ook volgen. Daarvoor gebruikt zij alle energie die in haar is en die nodig is voor verdieping en vorming, hoewel we niet mogen vergeten dat alles zich afspeelt binnen de vier muren van haar kamer. Zij gebruikt maximaal de zintuigen die tot haar beschikking blijven: het gehoor, de reuk. Zij ontwikkelt de communicatie, niet met gebaren maar door het woord. Zo spreekt Marthe over de Eucharistieviering alsof zij daar werkelijk bij is. Misschien heeft ze die wel langs de radio beluisterd. Elke week ontvangt zij de communie. Ook begint zij vele bezoekers te ontvangen. Zij interesseert zich aan duizend en een dingen. Zij sluit ook verschillende duurzame vriendschappen die haar zeer kostbaar zijn. Een van haar vrienden, een priester, zal getuigen: “Toen ik in haar kamer kwam, voelde ik onmiddellijk zo’n diepe aanwezigheid van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, dat ik me klein wist en opgeroepen tot ontvankelijkheid”.