Uit het contactblad van Kleine Zielen regio Vlaams-Brabant; woord van proost P.Daniel Artmeyer, SJM.

Beste kleine zielen,

ik schrijf dit artikel op sacramentszondag. Eén van de mooiste feesten van het kerkelijk jaar. In het Frans heet het kort en bondig la Fête-Dieu. Helaas is in de laatste decennia veel van de plechtigheid en de bijzondere charme van dit feest verloren gegaan. Deze neergang gaat gepaard met het verdwijnen van het geloof in de werkelijke tegenwoordigheid van Christus in dit sacrament. De maand juli is in het bijzonder aan het kostbaar Bloed van onze Heer Jezus Christus en daarmee ook aan het Allerheiligste Sacrament des altaars toegewijd. Twee redenen om hier enkele gedachten over dit verheven mysterie neer te schrijven.

De volgende overwegingen zijn genomen uit een preek van oud-Aartsbisschop Georg Eder van Salzburg, Oostenrijk, ter gelegenheid van de publicatie van de encycliek Ecclesia de Eucharistia van Paus Johannes Paulus II in 2003.

***

Ecclesia de Eucharistia vivit – De Kerk leeft van de Eucharistie. Zo begint Paus Johannes Paulus II zijn encycliek. De Eucharistie is niet beperkt tot de wekelijkse viering van een parochie, maar zij heeft een alomvattend karakter. Het is dezelfde Heer die tegenwoordig komt, hetzelfde offer – of het nu in een kleine kapel of in een grote basiliek of zelfs in een smerige kerker opgedragen wordt.

1. Zonder priester geen Eucharistie

Hoe goed pastorale plannen en de groeiende inzet van leken in de liturgie ook vaak bedoeld mogen zijn, zij wekken meer en meer de illusie dat het ook zonder priester gaat. Waarom zouden jonge mannen nog voor een celibatair leven in de geest van armoede en gehoorzaamheid kiezen als de unieke en onpeilbare waarde van het priesterschap steeds meer ontkend en genegeerd wordt? Zonder priester geen H. Mis, zonder H. Mis geen Eucharistie, zonder Eucharistie geen blijvende tegenwoordigheid van Christus.

2. De priester deelt het Lichaam van Christus uit

Het heeft een diepe geestelijke betekenis dat eerst en vooral de priester het is die het Lichaam van Christus aan de gelovigen uitdeelt. De gelovigen ontvangen Christus. Niemand kan de Heer tot zichzelf nemen. Zoals ook niemand zichzelf kan verlossen, zichzelf vergiffenis schenken en zichzelf kan heiligen. Dat alles is genade, een geschenk! Wij moeten terug leren zoals kinderen te ontvangen. Dat wil ook de geknielde tongcommunie uitdrukken: God is het die mijn ziel voedt, door de hand van zijn gewijde dienaren.

3. De priester leeft van de Eucharistie.

Dit geestelijk voedsel is niet symbolisch te begrijpen. Het is niet en vrijblijvende toegift. Deze hemelse spijs is- vooral voor de priester, maar ook voor de gelovigen – noodzakelijk! Zonder Eucharistie kunnen wij letterlijk niet leven. Zonder dit voedsel sterven wij geestelijk. Mooie getuigen hiervoor zijn bv. priesters die onder totalitaire regimes in de kerker of tijdens de Franse revolutie met de inzet van hun leven de H. Mis gevierd hebben. En ook de eerste christenen hebben voor hun heidense rechter die hen van de dagelijkse Eucharistie wou beroven, beleden: Wij kunnen zonder dit voedsel niet leven! En zij waren eerder bereid om lichamelijk te sterven. Vele gelovigen en helaas ook veel priesters zijn vandaag de dag geestelijk dood omdat zij zich niet meer laten voeden door de Heer.

De leer over de Eucharistie is vandaag dezelfde als eeuwen geleden. Ook het Tweede Vaticaans Concilie heeft deze leer niet veranderd. De Mis is geen menselijke viering, zij is niet gewoon een heilige maaltijd. De Mis is het offer van Christus en zij is de garantie voor de blijvende tegenwoordigheid van Christus in zijn Kerk. Brood en wijn worden door de consecratiewoorden het vlees en het bloed van Christus dat aan de gelovigen wordt uitgedeeld om hen er geestelijk mee te voeden. De omgang met dit heilig goed vraagt dus van de priesters en de gelovigen de grootste eerbied en zorgvuldigheid. Toetsen wij ons van tijd tot tijd of dat ook nog ons geloof is en hernieuwen wij ons in dit geloof!

Bisschop Eder sluit met de volgende woorden: Als vandaag een priester bij mij zou komen die zegt dat hij niet meer in de werkelijke aanwezigheid an de Heer in de Eucharistie kan geloven dan zal ik hem op mijn knieën smeken: “Stop er onmiddellijk mee nog de H. Mis op te dragen. Je berokkent je ziel en de Kerk de grootste schade! Vraag aan uw bisschop een sabbatjaar waarin je kunt reflecteren en teruggaan naar het punt waar je nog geloof had. En dan, bid, bid bid!”

Ecclesia de Eucharistia vivit. De Kerk leeft van de Eucharistie. Dat geldt ook voor ieder van ons. Deze schat is onmetelijk groot, een onpeilbaar cadeau. Bidden wij voor heilige priesters. En bidden wij om dit geloof en om hierin te mogen volharden!

Gods zegen,

P. Daniel Artmeyer SJM

Gepubliceerd door Michaël Dekee

Michaël (°1991) is katholiek, gehuwd en vader. Hij publiceert op verschillende websites artikelen over geloof en wetenschap en is auteur van verschillende boeken, waaronder "De evolutietheorie ontkracht". Websites: Gegroetokruis.org Eerherstelheiligsacrament.org Evolutietheorie-ontkracht.com Alle berichten van Michaël Dekee weergeven