Pax vobis – vrede zij u (Joan. XX. 20)

De paasfeesten zijn geëindigd, beminde parochianen; doch het blijde “Alleluja” zullen wij tot op Sinxendag blijven zingen. Ach! mochten al mijn parochianen de innige blijdschap gevoelen die Maria en de Apostelen, om de verrijzenis van Christus, genoten hebben! En bijzonderlijk, mochten zij allen met de Zaligmaker uit het graf der zonde verrezen zijn! Laat ons bidden voor diegenen die, gelijk de versteende Joden, de Farizeeërs en de vijanden van Jezus, deze zalige dagen in hun verblindheid hebben laten voorbijgaan, en misschien voortdurend door hun zonden hun Verlosser versmaden, bespotten en kruisigen. Aan u, echter, die het geluk gehad hebt met Christus te verrijzen, stuur ik deze troostelijke woorden toe: Pax vobis! – De vrede zij met u! Doch, het is niet genoeg de vrede bekomen te hebben, ge moet deze ook kunnen bewaren. Welnu, opdat gij zoudt volharden, stellen wij u vier middelen voor:

I. Het vluchten der zonde en de gelegenheid daarvan;

II. Het gebed en het aanhoren van Gods woord;

III. Het gebruik der H.H. Sacramenten;

IV. De eredienst van Maria

I. Wij moeten de zonde vluchten en de gelegenheid daarvan

1° Verrijzen is van de dood tot het leven opstaan. Welnu, gelijk de gestorvene Christus uit het graf levend en glorieus opgestaan is, zo is de zondaar, uit de dood der zonde, tot het leven der genade teruggekeerd; zo heeft hij de schoonheid zijner ziel terug bekomen; zo worden zijn werken wederom vruchtbaar voor de Hemel, en al zijn verloren verdiensten teruggegeven; ja, zo wordt hem een nieuwe kracht gegeven tot het goed. Christus echter, eens verrezen, is niet meer gestorven; evenzo moogt gij niet meer sterven volgens de ziel; en bijgevolg, moet gij de doodzonde vermijden.

2° Vlucht ook de gelegenheden daarvan. Waarbij komt het immers dat zovelen onstandvastig zijn, na de beste beloften gedaan en de rechtzinnigste voornemens gemaakt te hebben? Bijkans altijd omdat zij zich in de naaste gelegenheid van zonde terug begeven. De wereld is hedendaags zó vol gevaren dat het moeilijk is, zelfs aan de beste Christenen, zich aan dezelve te onttrekken; wat valt er dus niet te vrezen voor dezen die zich, wetens en willens, zonder reden aan die gevaren blootstellen! Die met dezelfde personen blijven verkeren, die dezelfde plaatsen blijven bezoeken, die dezelfde vermakingen najagen, die in dezelfde bediening blijven, welke vroeger een naaste gevaar van doodzonde waren?

II. Wij moeten bidden en Gods woord aanhoren

Willen wij de vrede van Christus, dat is de liefde Gods bewaren, wij moeten met Hem in gemeenschap blijven. En wat is de gemeenschap tussen vrienden? Is het niet met hen spreken, en hun gesprek gaarne aanhoren? Welnu, wij spreken tegen God door het gebed, en God spreekt tegen ons door de mond van zijn dienaren, in sermoenen, onderrichtingen, of zelfs in het lezen van goede boeken.

1° Het gebed; gij weet het, beminde parochianen, is het groot middel om goed te leven, om te volharden, om zalig te worden. Wilt gij dus de vrede Gods bewaren, bidt, en bidt dagelijks, ’s morgens en ’s avonds, vóór en na het eten, en tracht, als gij kunt, de H. Mis bij te wonen.

2° Doch, het is niet genoeg zelf tot de Heer te spreken; gij moet ook naar de stem van uw Beminde luisteren. Hoeveel Christenen immers, leven niet in onachtzaamheid, ja zelfs in de zonde, omdat zij in de kennis van hun plichten niet onderwezen zijn, of om hun misstappen niet vermaand worden? En waaruit komt die onwetendheid voort? Hieruit alleen dat zij het woord Gods verzuimen, en de sermoenen niet aanhoren.

III. Wij moeten op tijd tot de HH. Sacramenten naderen.

Daar de mens krank is en zijn vijanden menigvuldig en arglistig zijn, zo liggen er overal strikken van zonde vóór zijn voeten gespannen. Welnu, hoe zal hij volharden te midden van al die gevaren? En indien hij valt, hoe zal hij opstaan? Het enige middel is het gebruik der HH. Sacramenten. Waarom immers, heeft de Heer in zijn barmhartigheid die heilzame middelen ingesteld? Is het niet omdat Hij de broosheid van onze natuur kende? Hadden wij de verheven kennis en de onschuld der engelen, wij zouden de Sacramenten niet nodig hebben.

1° Het eerste behoed- en geneesmiddel is de biecht, door Christus ingesteld om aan de mensen de zonden te vergeven, en hun ook sterkte te verlenen om niet te hervallen. De H. Petrus vroeg eens aan Jezus (Matt. XVIII, 21-22): Heer, hoe menigmaal zal mijn broeder tegen mij zondigen en zal ik hem vergeven? Tot zevenmaal toe? En Jezus zei hem: Ik zeg u niet tot zevenmaal, maar tot zeventigmaal zevenmaal. Evenzo zal de Heer altijd aan de mens, die rechtzinnig tot Hem wederkeert, de zonden vergeven. Wilt gij dus volharden, gebruikt dikwijls dit middel, de biecht, niet alleen om op te staan als gij soms in zonde mocht gevallen zijn, maar ook om meer en meer sterk te worden tegen de vijanden van uw ziel. “Maar waarom” zult gij mij vragen, “zo dikwijls ter biecht gaan?” Vraagt aan een mens die gij ziet vallen, waarom hij aanstonds opstaat en niet blijft liggen? Waarom hij, zonder toeven zich reinigt, indien hij zich bevuild heeft? En als gij het ongeluk gehad hebt in doodzonde te vallen, of ten minste uw ziel door dagelijkse zonden te besmeuren, zoudt gij vragen waarom gij in het slijk uwer zonden niet moogt blijven liggen, met groot gevaar van uw zaligheid? Of zoudt gij misschien wachten van uw ziel te zuiveren totdat zij gans bevlekt en bezoedelt is?

2° Is de biecht nodig als behoed- en geneesmiddel, de H. Communie is nodig als voedsel, om het geestelijk leven te onderhouden. Gelijk gij dagelijks uw voedsel neemt om niet flauw te worden of te sterven, evenzo zult gij goed doen, zo niet dagelijks gelijk de eerste Christenen, ten minste zeer dikwijls het Hemels Brood, het Lichaam en het Bloed van Christus te komen nuttigen om zo aan uw ziel haar krachten te bewaren en haar van de geestelijke dood te bevrijden.

IV. Wij moeten een ware eredienst hebben voor Maria

Weet gij wat al de kerkelijke leraars en de HH. Vaders eenparig van Maria zeggen? Zij bekennen dat “onze zaligheid in haar handen is;” “dat een dienaar van Maria niet zal verloren gaan;” “dat het een zeker voorteken is van verdoemenis, geen liefde voor Maria te hebben;” “dat al de genaden die God wil verlenen, ons door haar tussenkomst verkregen worden;” “dat zij de sleutel heeft van de schatkist van Jezus, haar goddelijke Zoon;” “dat haar gebeden bij God zoveel als bevelen zijn, waaraan God niet kan weerstaan;” “dat een zaak die de H. Moeder Gods onder haar bescherming genomen heeft, een gewonnen zaak is;” “dat zij machtig is tegen allen vijanden;” enz. enz. Al deze lofbetuigingen moeten ons niet verwonderen. Maria immers is onze Moeder, en zij draagt in het hart de gevoelens van de teerhartigste Moeder tegenover haar kinderen, ja deze kinderen die haar ondankbaar zijn, en die door hun zonden de gramschap opwekken van haar Zoon. Daarom dan, beminde parochianen, laat ons deze machtige Koningin, uit al ons vermogen vereren, en met het grootste vertrouwen tot haar gaan om hulp en bijstand naar ziel en lichaam te bekomen. Laat ons voornamelijk deze Moeder als echte kinderen beminnen en doen beminnen, om door haar als ware kinderen aangenomen en beschermd te worden.

Zo zal Maria ons die vrede bezorgen waarvan zij de dageraad geweest is, die vrede welke wij kunnen genieten in het midden ter tegenkantingen en hevigste strijden des duivels. Zij za ons die vrede in onze harten helpen bewaren, totdat de dag zal gekomen zijn op de welke wij de eeuwige vrede met haar zullen mogen genieten in de Hemel! Amen.

Imprimatuur:

Wij geven volgaarn onze goedkeuring aan de grondige en stichtende sermoenen van wijlen de ieverigen en geleerden heer Deken Kannunik V. d’Hoop, en wij bevelen ze der geestelijkheid van ons bisdom ten zeerste aan.

Gent, 4 april 1900.

+ Antonius, Bisschop van Gent

Gepubliceerd door Michaël Dekee

Michaël (°1991) is katholiek, gehuwd en vader. Hij publiceert op verschillende websites artikelen over geloof en wetenschap en is auteur van verschillende boeken, waaronder "De evolutietheorie ontkracht". Websites: Gegroetokruis.org Eerherstelheiligsacrament.org Evolutietheorie-ontkracht.com Alle berichten van Michaël Dekee weergeven