Heden wordt het verhaal van de Zondvloed afgedaan als een oud fabeltje, waar men geen geloof aan moet hechten. Het tegendeel is echter bewezen: de ark van Noach is teruggevonden, namelijk in het oosten van Turkije, in het Araratgebergte, net zoals de H. Schrift ons leert:

“Op de zeventiende dag van de zevende maand kwam de ark op de bergen van Ararat te liggen. “  (Gen. 8,4)

Flavius Josephus, de bekende Joodse historicus, schreef in ca. 90 A.D. over de ark van Noach: “Z’n overblijfselen worden daar aangewezen door de inwoners, tot op vandaag.” Hij citeerde Berosus de Chaldeaan, die in ca 290. V. Chr. Aangaf dat bezoekers stukjes van de ark mee naar huis namen om er geluksbrengers van te maken: “Naar verluidt is er nog steeds een deel van het schip in Armenië, aan de berg van de Cordyaeanen, en dat sommige mensen stukjes van het schip losmaken en meenemen, en gebruiken als amuletten om ongelukken af te wenden.” Dit wijst erop dat de ark niet op een niet-toegankelijke plaats lag. Op een gegeven moment in de geschiedenis werd de ark bedolven onder modder en lavastromen, die ervoor zorgde dat de opvolgende generaties de locatie van de ark uit het oog verloren.

In 1959 werden er luchtfoto’s gemaakt door de Turkse autoriteiten die suggereerden dat er een bootvormige structuur te zien was, 29 km ten zuiden van de berg Ararat, op een hoogte van 1988 meter, in “het gebergte van Ararat”. Dr. Brandenburger, een fotogrammetrisch expert die ten tijde van president Kennedy de Cubaanse raketbasissen had ontdekt, zei dat hij ervan overtuigd was dat dit een schip was. In 1960 werd de luchtfoto van de bootvormige structuur samen met de foto’s van onderzoekers die ter plaatse waren geweest, maar geen diepgaand onderzoek hadden verricht, gepubliceerd in het tijdschrift “Life”. De conclusie was dat het een “bizarre geologische formatie” moet zijn.

Het was pas in 1977 dat  Ron Wyatt  een expeditie leidde in het gebied, de eerste in een reeks van 24, en hij de overblijfselen van de ark onderzocht. Er werden metaaldetectietests en radarscans uitgevoerd. De scans die werden gemaakt toonden duidelijk een ondergrondse structuur van een schip, met een lengte die exact overeenkomt met deze van de ark in de H. Schrift. Het resterende hout van het schip is reeds versteend (gefossiliseerd, doordat het schip vrij snel begraven werd), maar de structuren van de balken en de houtstructuren waren nog steeds zichtbaar. Er werden allerlei artefacten teruggevonden, waaronder metalen voorwerpen (klinknagels) en gigantische ankerstenen, gelijkend op deze die bekend zijn uit het Middellandse-zeegebied, maar dan veel groter. Opvallend is dat de omliggende plaatsnamen verbonden zijn aan de geschiedenis van de zondvloed, hoewel de inwoners dit hiervan zich totaal niet bewust zijn (de oorspronkelijke bevolking werd er dan ook uitgeroeid tijdens de Armeense genocide).  Zo heet de plaats waar de ankerstenen gevonden werden Arzep, ofwel “Plaats van de acht”. Tien jaar later was Wyatt eregast bij de Turkse overheid, die de gevonden ark erkende als zijnde de ark van Noah en het omliggende natuurgebied instelde als een beschermd nationaal park. De media echter, wilde niet over deze vondst berichten, en stak het in de doofpot. Na deze vondst waren atheïstische wetenschappers er ook snel bij om het gevonden schip af te doen als een gewone geologische structuur, dat door lava zou gevormd zijn. De mooi in volgorde liggende ijzeren klinknagels zouden tevens van vulkanische oorsprong zijn…

Deze slideshow vereist JavaScript.

http://www.ronwyatt.com/noahs_ark.html

Gepubliceerd door Michaël Dekee

Michaël (°1991) is katholiek, gehuwd en vader. Hij publiceert op verschillende websites artikelen over geloof en wetenschap en is auteur van verschillende boeken, waaronder "De evolutietheorie ontkracht". Websites: Gegroetokruis.org Eerherstelheiligsacrament.org Evolutietheorie-ontkracht.com Alle berichten van Michaël Dekee weergeven