Vorige week vaardigden de Nederlandse bisschoppen, naar aanleiding van de (opgeklopte) angst voor het coronavirus maatregelen uit waarbij onder andere het gebruik van Wijwater werd afgeschaft, en de tongcommunie werd verboden:

Nu het virus ook in Nederland is vastgesteld laten de Nederlandse bisschoppen weten dat met ingang van de zondagsviering van 1 maart het volgende van kracht is in de Nederlandse Kerkprovincie, zolang het virus nog niet onder controle is:

– Tijdens vieringen in parochies en instellingen is het ontvangen van de communie op de tong niet mogelijk;

– De communie kan alleen op de hand worden ontvangen en dient alleen door de celebrant uitgereikt te worden;

– De kelkcommunie is voorbehouden aan de celebrant;

– Kerkgangers geven elkaar bij de vredeswens niet de hand;

– Er wordt geen gebruik gemaakt van wijwater bij binnenkomst en verlaten van de kerk.

En vandaag (2 maart) volgden ook de Belgische bisschoppen:

De Belgische bisschoppen sluiten zich hierbij aan en vragen aan de katholieke geloofsgemeenschappen van ons land met onmiddellijke ingang volgende voorzorgsmaatregelen in acht te nemen bij alle samenkomsten:

– Bij de vredeswens tijdens vieringen geen begroeting met de hand of met een kus.

– Geen gebruik maken van wijwater bij het binnengaan en het verlaten van het kerkgebouw.

– De communie alleen op de hand ontvangen. Indien praktisch haalbaar, uitsluitend door de voorganger uit te reiken.

Mijn vraag is: hebben die bisschoppen nog geloof? Wijwater wordt van oudsher bij exorcismen gebruikt om de demonen aan te pakken. Duivels kunnen wijwater niet verdragen. Maar het moet natuurlijk echt wijwater zijn, gewijd volgens de voorschriften en gebeden der H. Kerk. Gewijd water moet namelijk ook gewijd zout bevatten.

Wijlen Vader Carota schrijft op zijn blog dat hij vroeger water ‘wijdde’ door er gewoon een kruisteken over te maken. Toen hij echter het Romeins Rituale in handen kreeg, was hij geschokt door de volledige zegening en exorcering van het water, inclusief de toevoeging van geëxorceerd zout. Het gebed is hier te vinden in het Engels.

Dat de werking van gewijd water dan ook zeer krachtig is, blijkt uit het getuigenis van exorcist Vader Amorth:

Er zijn gevallen die iedere keer nieuwe klachten hebben. Men krijgt de indruk dat al het kwade dat in hen steekt geleidelijk aan het licht komt zodat het verwijderd worden kan. De demon reageert op heel verschillende wijzen op de gebeden en op de bezweringen. Vaak dwingt hij zichzelf onverschillig te lijken, maar in werkelijkheid lijdt hij en hij lijdt steeds meer en meer tot de bevrijding plaats gevonden heeft. Sommige bezetenen blijven onbeweeglijk en reageren alleen met hun ogen als ze geïrriteerd worden. Anderen verdedigen zich en moeten vastgehouden worden zodat ze zich niet kwetsen. Weer anderen jammeren,vooral als men de stola op de pijnlijke plek legt, zoals het Rituale onderricht, of een kruisteken maakt of hen besprenkelt met wijwater. Slechts weinigen tieren en deze moeten stevig worden vast gehouden door familieleden of helpers. (p.92)

Men vindt echter altijd de zwakke plekken van de demonen. Sommigen kunnen het kruisteken niet weerstaan dat met de stola over de pijnlijke plek gemaakt wordt. Anderen verdragen niet het blazen in het gezicht. Weer anderen verzetten zich uit alle macht tegen het besprenkelen met wijwater. (p.96)

Sedert drie jaar heb ik nog altijd bewijzen, die mij tonen – natuurlijk mij alleen – dat de demon bestaat, dat hij werkzaam is, veel meer dan we denken en dat hij er alles aan doet om te voorkomen dat hij ontdekt wordt. Wij moeten namelijk geloven dat we ziek zijn van dit en van dat, terwijl hij de oorzaak van dat kwaad is. Maar hij beeft voor een priester die een wijwaterkwast in de hand houdt. Dat is mijn ervaring, die ik opschrijven wou om allen die het zullen lezen, uit te nodigen dit aspect van ons leven te overwegen, wat ik helaas maar al te goed ervaren heb. (p.106)

Uit “Don Amorth- een exorcist vertelt – Uitgeverij JEANNE D’ARC, Brugge, 2018:

Als de duivels zo beven voor Wijwater, dan zal dat Wijwater zeker ook werkzaam zijn tegen ziektekiemen. Maar als het water in de wijwatervaten in de kerken eigenlijk gewoon leidingwater is,  ja, dan zal dat inderdaad geen enkele werking hebben, en zal het inderdaad ziektekiemen kunnen overdragen.

Dan ten tweede: de tongcommunie. Kennelijk wordt de angst voor een pandemie nu aangewend om de heiligschennende handcommunie voor iedereen te verplichten. Dit zou de verspreiding van ziektekiemen tegengaan. Laten we even enkele bedenkingen maken.

Als er nu een ziek persoon de kerk binnenkomt, dan moet hij de klink van de kerkdeur aanraken om deze open te duwen. Alle anderen die achter hem komen, raken eveneens die deur aan. Indien al die mensen dan de handcommunie ontvangen, kunnen ze op die manier allemaal besmet worden – terwijl bij tongcommunie dit niet het geval is. Verder is het mogelijk dat de zieke in zijn hand hoest of niest, en de priester bij het geven van de Communie zijn hand aanraakt, waardoor hij de ziektekiemen kan doorgeven aan de volgende in de rij…

Maar het belangrijkste argument tegen gedwongen handcommunie is: het is en blijft een heiligschennis! Geen enkel situatie kan een heiligschennis vergoelijken!

Video over de handcommunie:

Maar uiteindelijk gaat het ook hier weer om gebrek aan geloof. Bisschop Athanasius Schneider gaf dan ook op vrijdag 28 februari deze verklaring:

De communie in de hand is niet hygiënischer dan de communie in de mond. Sterker nog, het kan gevaarlijk zijn voor besmetting. Vanuit hygiënisch oogpunt draagt de hand een enorme hoeveelheid bacteriën. Veel ziektekiemen worden via de handen overgedragen. Of het nu gaat om het schudden van de handen van andere mensen of het veelvuldig aanraken van voorwerpen, zoals deurklinken of leuningen en grijpstangen in het openbaar vervoer, ziektekiemen kunnen snel van hand tot hand gaan; en met deze onhygiënische handen en vingers raken mensen dan vaak hun neus en mond aan. Ook kunnen ziektekiemen soms dagenlang overleven op het oppervlak van de aangeraakte voorwerpen. Volgens een studie uit 2006, gepubliceerd in het tijdschrift “BMC Infectious Diseases”, kunnen influenzavirussen en soortgelijke virussen enkele dagen overleven op levenloze oppervlakken, zoals bijvoorbeeld deurklinken of leuningen en handgrepen in het vervoer en openbare gebouwen.

Veel mensen die naar de kerk komen en dan de Heilige Communie in hun handen krijgen, hebben eerst deurklinken of leuningen aangeraakt en grijpen aan stangen in het openbaar vervoer of andere gebouwen. Zo worden virussen op de palm en de vingers van hun handen ingeprent. En vervolgens raken ze tijdens de Heilige Mis met deze handen en vingers soms hun neus of mond aan. Met deze handen en vingers raken ze de geconsacreerde Hostie aan en maken zo ook indruk op de Hostie, waardoor ze de virussen via de Hostie in hun mond brengen.

Tongcommunie is zeker minder gevaarlijk en hygiënischer dan de handcommunie. In feite bevatten de handpalm en de vingers van de hand, zonder intensief te wassen, ontegenzeggelijk een opstapeling van virussen.

Het verbod op tongcommunie is ongegrond in vergelijking met de grote gezondheidsrisico’s van de handcommunie in de tijd van een pandemie. Een dergelijk verbod vormt een misbruik van het gezag. Bovendien lijkt het erop dat sommige kerkelijke autoriteiten de situatie van een epidemie als voorwendsel gebruiken. Het lijkt er ook op dat sommigen van hen een soort cynische vreugde hebben om het proces van bagatellisering en heiligschennis van het Allerheiligste en Goddelijke Lichaam van Christus in het Eucharistische Sacrament meer en meer te verspreiden, waardoor het Lichaam van de Heer zelf wordt blootgesteld aan de werkelijke gevaren van oneerbiedigheid (verlies van partikels) en heiligschennis (diefstal van de H. Hosties).

Dan is er ook nog het feit dat er in de tweeduizendjarige geschiedenis van de Kerk geen bewezen gevallen van besmetting door de ontvangst van de Heilige Communie zijn geweest. In de Byzantijnse Ritus geeft de priester de Communie aan de gelovigen, zelfs met een lepel, dezelfde lepel voor iedereen. En dan drinkt de priester of diaken de wijn en het water waarmee hij de lepel heeft gezuiverd, die soms zelfs met de tong van een gelovige werd aangeraakt tijdens de ontvangst van de Heilige Communie. Veel gelovigen van de Oosterse riten zijn geërgerd, wanneer ze het gebrek aan geloof van bisschoppen en priesters van de Latijnse Ritus zien, omdat ze het verbod op het ontvangen van de tongcommunie invoeren, een verbod dat uiteindelijk is ingesteld wegens gebrek aan geloof in het heilige en goddelijke karakter van het Lichaam en Bloed van de Eucharistische Christus.

Als de Kerk in onze tijd niet opnieuw met de grootst mogelijke ijver probeert het geloof, de eerbied en de veiligheidsmaatregelen voor het Lichaam van Christus te vergroten, zullen alle veiligheidsmaatregelen voor de mensen tevergeefs zijn. Als de Kerk in onze tijd zich niet zal bekeren en zich tot Christus zal wenden, door voorrang te geven aan Jezus, en met name aan de Eucharistieviering, zal God de waarheid van zijn Woord laten zien, dat zegt: “Tenzij de Heer het huis bouwt, werken zij tevergeefs aan de bouw ervan. Tenzij de Heer de stad bewaart, waakt hij tevergeefs over het behoud ervan” (Ps. 126, 1-2).

https://www.rkdocumenten.nl/rkdocs/index.php?mi=600&doc=7626&fbclid=IwAR36lojSndfiy07a8rxGWrI67qxqzDhk-fDeiHg9r8e-KpAjo18gbPjsMro

Indien de priester dan ook weigert de Communie op de tong te geven, is het beter om te blijven zitten en een geestelijke Communie te doen (door Jezus te zeggen dat je Hem heel erg graag ziet, dat je gelooft in zijn Werkelijke Tegenwoordigheid, en dat je verlangt Hem te ontvangen in je binnenste, waarna je vraagt dat Hij in jou komt).

De H. Alphonsus de Liguori, een Kerkleraar en stichter van de Congregatie van de Meest heilige Verlosser, schreef een boek getiteld ‘De Heilige Eucharistie’ waarin hij twee gebeden meegaf om een Geestelijk Communie te doen:

Mijn Jezus, ik geloof dat U werkelijk aanwezig bent in het Meest Heilige Sacrament. Ik hou van U boven alle dingen, en ik verlang om U binnen in mijn ziel te bezitten. Omdat ik nu niet in staat ben U op sacramentele wijze te ontvangen, kom dan toch tenminste geestelijk in mijn hart. Ik omarm U alsof U er al was en ik verenig mij geheel met U; sta nooit toe dat ik van U gescheiden wordt. Amen.

Ik geloof dat U, O, Jezus, in het Meest Heilige Sacrament aanwezig bent. Ik hou van U en ik verlang U. Kom in mijn hart. Ik omarm U; o verlaat mij nooit!

En aan de bisschoppen, die ter gelegenheid van dit virus nu de handcommunie wederom promoten en bijna verplichten, heb ik slechts deze boodschap:

Bekeer jullie!

Gepubliceerd door Michaël Dekee

Michaël (°1991) is katholiek, gehuwd en vader. Hij publiceert op verschillende websites artikelen over geloof en wetenschap en is auteur van verschillende boeken, waaronder "De evolutietheorie ontkracht". Websites: Gegroetokruis.org Eerherstelheiligsacrament.org Evolutietheorie-ontkracht.com Alle berichten van Michaël Dekee weergeven