Getuigenis van katholiek echtpaar: ‘Sterilisatie sneed ons af van Gods genade’
L.J. en Joan Helferty geloofden dat ze alle goede redenen hadden om anticonceptie te gebruiken in hun katholieke huwelijk. Maar toen begon alles uit elkaar te vallen. Hun verhaal, exclusief gepubliceerd op LifeSiteNews (en hier vertaald), is een van de beste getuigenissen over de geestelijke blindheid die volgt op de zonde van anticonceptie en over de genade van God die volgt op ware bekering.
“We realiseren ons nu dat toen we de eileiders afbonden, we ons gezin afsneden van veel van Gods genaden, leiding en bescherming.”
Zondag 10 december 2000. Rond 7:00 uur Een koude, heldere bewolkte zondagochtend. Ik was de eerste wakker en uit bed. Dat was normaal. Ik stak meestal de kachel aan en liet onze boerderij opwarmen voordat ik iedereen wakker maakte. De Mis was om 9:00 uur. Er zou net genoeg tijd zijn om zich voor te bereiden. We hadden elf kinderen, negen thuis en twee oudere bij postsecundaire instellingen.
Ik was deze morgen ingeslapen. We hadden dat weekend een nieuwe kachel geïnstalleerd en ik was uitgeput tegen de tijd dat we zaterdagavond klaar waren. Toen ik naar beneden ging naar de keuken op weg naar de kachel, zag ik een met de hand geschreven briefje op de tafel liggen, op de plek waar onze 15-jarige zoon Matthew gewoonlijk zat voor familiemaaltijden.
Nieuwsgierig keek ik naar de eerste regel.
“Tegen de tijd dat je dit leest, ben ik al dood. Hé, het is Matthew. Je vindt mijn lichaam in het voorste veld…”
Ik bevroor. ‘Niet mogelijk’, dacht ik. Deze jongen had alles voor hem in petto – briljant, attent, veel vrienden, … “Ok, dit moet een soort vreselijke grap of experiment zijn, want het is gewoon niet mogelijk.”
Ik rende naar boven naar zijn slaapkamer. Het bed was netjes opgemaakt. Er was niet in geslapen. Ik maakte mijn vrouw wakker en vertelde haar dat ze 911 moest bellen en naar buiten rende, zijn naam schreeuwend, in de hoop dat hij ergens zou zitten en zijn plan niet kon uitvoeren. Ik was te laat – slechts enkele minuten – hij had in één beslissende daad een jachtgeweer gebruikt.
Toen ik terugkwam met het hartverscheurende nieuws, telefoneerde mijn vrouw Joan terwijl ik vol ongeloof op de keukentrap zat.
Toen ze de telefoon opnam, kwam ze naar me toe en zei: “Het komt door de eileider.”
Ik kon niet geloven dat ze dat zei.
Nadat ons elfde kind was geboren, hadden we in het geheim geregeld dat Joan een tubale ligatie (sterilisatie waarbij eileiders worden afgebonden en eventueel doorgeknipt) zou ondergaan. We hadden het aan niemand verteld, omdat we altijd hadden beleden in overeenstemming te zijn met de leer van de Katholieke Kerk over het gebruik van de natuurlijke cycli om de omvang van je gezin te beperken, als er een ernstige reden voor was.
We leken de discipline te missen om dat voor ons te laten werken en we dachten dat we op het punt waren waar we moesten stoppen met het krijgen van kinderen, dus kozen we voor sterilisatie. We zijn allebei daarna gaan biechten, maar het sacrament kan je niet veel helpen als je geen berouw hebt en niet van plan bent om de schade die je hebt aangericht, te vergoeden.
De bedachtzaamheid en vrijgevigheid van onze parochiepriester, de politie, onze parochieleden, vrienden en onze begrafenisondernemer werden duidelijk zodra het vreselijke nieuws zich verspreidde en hielpen ons de komende dagen, weken en maanden te steunen. Het is onmogelijk om de impact te beschrijven die zelfmoord heeft op elk gezinslid, vooral de ouders en de naaste broers en zussen. Gelukkig gaf God ons in Zijn vrijgevigheid verschillende vertroostingen, waardoor we erop konden vertrouwen dat Matthews eeuwige redding verzekerd was.
Na de wake en de begrafenis raakte ik gedreven en probeerde ik te begrijpen hoe we onze zoon op zo’n vreselijke manier hadden verloren.
Uiteindelijk werd het duidelijk dat Matthew in een diepe depressie was beland en dat hij naar muziek luisterde op zijn persoonlijke cd-speler die verder zou bijdragen aan zijn depressie en de ultieme oplossing zou bieden. Hij speelde ook gewelddadige videogames en een kaartspel genaamd ‘Magic: The Gathering’ met enkele van zijn vrienden. Maar … deze uitleg was onvolledig. Veel kinderen luisteren naar deze vreselijke muziek en spelen die spelletjes en hebben een deprimerend leven, maar ze plegen geen zelfmoord. Matthew maakte deel uit van een liefdevol gezin en we hadden niet eens gemerkt dat hij depressief was, totdat we terugkeken en enkele van de voor de hand liggende tekenen zagen.
Naarmate de maanden verstreken, bleef Joan volhouden dat de afbinding van de eileiders de verklaring was voor ons verlies van Matthew.
Ik was er niet van overtuigd.
Om de zaak op te lossen, besloten we onze voormalige geestelijke leider en familievriend, pater Jim Duffy van het Mariahuis, te bezoeken. Hij had ons geroepen op de dag van de dood van Matthew om gebeden en condoleances aan te bieden. Hij was perplex dat dit was gebeurd. Ik stemde ermee in dat ik zou accepteren dat de eileider de uitleg was, als vader Jim dat zei. Het was Goddelijke Barmhartigheidszondag, 2001. Toen we aankwamen bij het Mariahuis in Toronto – het is 4 uur rijden van ons huis – celebreerde pater Jim de H. Mis voor onze intenties in hun kapel, en daarna gingen we lunchen in een nabijgelegen restaurant en park.
Toen Joan hem vertelde dat ze een tubale ligatie had ondergaan, stopte hij met eten en zijn mond viel open.
Hij legde ernstig uit dat onze ervaring eenvoudigweg het opnieuw vertellen van de verhalen van het Oude Testament was. Toen het Joodse volk afdwaalde van de wegen van God, toen ze Zijn leer verwierpen, ervoeren ze lijden en verlies. Toen ze hun fouten beseften en zich tot God keerden, werd hun leven hersteld.
Ik was kapot.
Maar ik wist dat pater Duffy, een vrome en heilige priester, met tientallen jaren ervaring, ons niet zou misleiden. Tijdens de rit naar huis besloten we een omkering van de tubale ligatie te regelen en deze zonde opnieuw te belijden, deze keer met echt berouw.
We realiseren ons nu dat toen we de eileiders afbonden, we ons gezin afsneden van veel van Gods genaden en leiding en bescherming. We waren blind. Matthew was degene die het meest leed, en we merkten het niet eens. We zijn ervan overtuigd dat als we in Gods orde hadden geleefd, ofwel de perfecte storm van omstandigheden en gebeurtenissen die Matthew zo snel in zo’n diepe depressie stortten, niet zou hebben plaatsgevonden of dat we de ernst van zijn toestand zouden hebben opgemerkt en hem zouden kunnen redden .
Sinds de omkering en belijdenis van die zonde is ons gezin enorm gezegend. Er zijn nog veel uitdagingen, maar een oprechte poging om binnen Gods bevel te leven, biedt geestelijke bescherming en gemoedsrust die we dierbaar koesteren.
Na de omkering van de tubale ligatie hoopten we op meer kinderen, maar elke zwangerschap eindigde in een miskraam. We hebben geaccepteerd dat wanneer je met de natuurwet knoeit, dit natuurlijke gevolgen heeft. Negentien jaar later zijn verschillende van onze kinderen getrouwd en hebben we momenteel bijna 20 kleinkinderen. Eén van onze zonen is een priester en een van onze dochters is een zuster. Al deze dingen brengen Joan en mij grote vreugde.
De gevolgen van onze zonde waren ernstig, maar God heeft ons leven op wonderbaarlijke wijze hersteld. Deo Gratias!
We hopen dat we door onze ervaring te delen anderen zullen helpen de zonden te vermijden die verband houden met kunstmatige anticonceptie en sterilisatie. We hebben geleerd dat Gods weg de beste manier is, ongeacht hoe moeilijk het op dat moment ook lijkt. Neem de leringen van de katholieke kerk over gezinsplanning in Humanae Vitae in acht. De dood van onze zoon op 10 december 2000 was de ergste dag van ons leven. Goddelijke Barmhartigheidszondag in 2001 was inderdaad de dag waarop ons leven werd hersteld.
Naar: Contraception cut us off from Gods grace – His Divine Mercy restored us – Life Site
Delen:
De evolutietheorie ontkracht’
Klik om naar de website te gaan
Onze uitgeverij:
Hier verkopen wij degelijke katholieke lectuur – om uw geloof te voeden.
Eerherstel aan het H. Sacrament (website)
Gegroet o kruis, onze enige hoop 