Zoals ik reeds meermalen heb geschreven is de gave van seksualiteit enkel bedoeld voor binnen een door God gezegend en bekrachtigd huwelijk tussen een man en een vrouw, met als doel kinderen te verwekken. De rest is uit den boze. Ook ‘seks’ tussen twee mensen van hetzelfde geslacht is intrinsiek slecht, een homoseksuele relatie kan nooit ‘ingezegend’ worden. “Man en vrouw schiep Hij hen” zei de Heer over het eerste mensenpaar. De zogenaamde ‘pastoraal’ van onze Vlaamse bisschoppen, welke enige dagen geleden werd gelanceerd, laat na te spreken over deze essentiële zaken. Integendeel, het hoofd van hun ‘aanspreekpunt’ keurt ‘homoseks’ zelfs goed. Dit is geen ware pastoraal. Dit is een vervalsing van het geloof, waarmee je zo’n mensen aanmoedigt op het pad van zonde, richting het verderf.

We halen even de Catechismus van de Katholieke Kerk aan (gepubliceerd onder Johannes Paulus II):

2357 – Onder homoseksualiteit verstaat men de betrekkingen tussen mannen of tussen vrouwen die zich seksueel exclusief of overwegend aangetrokken voelen tot personen van hetzelfde geslacht. Homoseksualiteit kent, door de eeuwen heen en binnen de veelheid van culturen, verschillende verschijningsvormen. De psychische oorsprong is moeilijk op te helderen. Steunend op de Heilige Schrift, die deze betrekkingen voorstelt als een ernstige ontaarding, heeft de Overlevering steeds verklaard dat “homoseksuele daden intrinsiek ongeordend zijn”.

Ze zijn in strijd met de natuurwet. Homoseksuele handelingen sluiten de seksualiteit af voor de gave van het leven. Ze komen niet voort uit een ware affectieve en seksuele complementariteit. Daarom kunnen ze in geen geval goedgekeurd worden.

2358 – Bij een niet gering aantal mannen en vrouwen is de homoseksuele neiging diepgeworteld. Deze objectief ongeordende neiging betekent voor de meesten van hen een beproeving. Men moet deze mensen met respect, begrip en fijngevoeligheid behandelen. Men moet iedere vorm van onrechtmatige discriminatie vermijden. Ook deze mensen zijn geroepen om in hun leven de wil van God te volbrengen en – als zij christen zijn – de problemen die zij als gevolg van hun instelling (geaardheid) ondervinden, te verenigen met het kruisoffer van de Heer.

2359 – Homoseksuele mensen zijn tot kuisheid geroepen. Door de deugd van zelfbeheersing, die hen tot innerlijke vrijheid opvoedt, eventueel met steun van een belangeloze, vriendschappelijke begeleiding, door het gebed en de genade van de Sacramenten, kunnen en moeten zij geleidelijk en standvastig, voortgang boeken op de weg van de christelijke volmaaktheid.

Mgr. Léonard heeft tijdens zijn ambt als Aartsbisschop van Mechelen-Brussel op deze waarheid gewezen, maar hij werd daarvoor zwaar verguisd in onze media. Mgr. De Kesel echter, zwijgt over deze waarheid in alle talen, net als alle andere bisschoppen. Plots is dit niet meer van tel… Maar God verandert niet, en evenmin de Leer van Zijn Kerk.

Heel wat katholieke mensen met homofiele neigingen, zijn echter gehuwd met iemand van het ander geslacht, en beseffen dat ze enkel daar de volheid van hun roeping vinden. Ook daar zwijgen onze bisschoppen over, om maar mee te gaan met de wereld en homoseksualiteit en homoseks te gaan goedpraten alsof het een prachtige ‘gave’ van God zou zijn, waar wij respect moeten voor hebben. Ja, we moeten respect hebben voor die mens als persoon, en een zeker begrip voor zijn gevoelens (die eigenlijk bekoringen zijn), maar geen respect voor de zonde. Twee mensen van hetzelfde geslacht kunnen eventueel samenleven als twee vrienden, maar in kuisheid. Idealiter blijven ze geheel celibatair, of gaan ze een relatie aan met iemand van het andere geslacht. Want een échte relatie gaat niet over seks en lust, maar ware – opofferende – liefde.

In 2016 verscheen een artikel op de site van het Witherspoon Institute, waarin gehuwden met homofiele gevoelens getuigden. Enkele getuigenissen, eerst en vooral van de auteur van het artikel, Doug Mainwaring:

Ik liep bijna twintig jaar geleden weg van mijn huwelijk vanwege mijn homoseksuele aantrekking. Ik maakte een vreselijke fout in mijn oordelen. Godzijdank werd ons huwelijk ruim vijf jaar geleden gelukkig in ere hersteld. Gedurende de hele weg, leerde ik dat het huwelijk meer is dan een traditie of een religieuze sociale constructie. Monogaam, complementair huwelijk is een parel van een grote prijs die het waard is om z’n hele leven in te investeren, een beoefening die alle imitaties en bedrog overstijgt. De hedendaagse cultuur omhelst nu het idee dat heteronormativiteit schadelijk is voor diegenen met homoseksuele gevoelens. Maar velen die homoseksuele gevoelens ervaren, zouden hiermee niet akkoord gaan. In het streven naar echtelijk, complementair huwelijk, eerder dan anti-echtelijke, niet-complementaire seksuele relaties, streven we naar niets meer dan passen in het hele universum, om deel te zijn van het wonderlijke ecosysteem van de mensheid en van de hele natuur. Niet-echtelijke, niet-complementaire seksuele relaties zijn een synthetische levensstijl, tegengesteld met de natuur en de hele kosmos. Niet enkel streven naar het huwelijk in de enige betekenis van het woord, we zijn toegewijd aan de plechtigheid en de heiligheid van onze huwelijksbeloften.

Eén man vertelde:

Over de jaren heen, had ik voorbijgaande gedachten over het opgeven van mijn familie en huwelijk voor een homoseksuele relatie of partner, maar ik besloot dat het op geen enkele manier waard is om mijn familie en huwelijk daarvoor kapot te maken. Er is al genoeg ongelukkigheid in deze wereld, zonder dat ik daar nog wat aan toe voeg. Het leven draait niet enkel rond mij; ik heb een familie en kinderen gemaakt, en ik heb een verantwoordelijkheid tegenover hen waar ik nooit aan zou kunnen verzaken. Zodus, na verloop van tijd, zelfs toen ik homoseksuele gevoelens had, koos ik ervoor om er niet op in te gaan en trouw te blijven aan mijn huwelijk en familie. Ik krijg hier enorme voldoening van.

Ik denk niet over mijzelf volgens mijn seksualiteit of seksuele verlangens, maar eerder als een man, echtgenoot en vader. Ik heb vele relaties gevormd die dit begrijpen van mijzelf steunen en ik ben daar tevreden mee. Ik vermoed dat er vele getrouwde mannen zijn zoals ik, met deze homoseksuele gevoelens, maar die ervoor kozen om trouw te blijven aan onze eerste toewijding aan vrouw en familie. Het is geen grote zaak ook. Echt. In feite is het de grootste van alle eergevoelens en privileges.

Kory Koontz:

Ik ben 52 jaar oud, een vader van vijf geweldige kinderen en ik ben al twintig jaar gelukkig getrouwd met mijn vrouw, Colleen. Ik ben een acteur, schrijver, marathonloper en ik heb een SSA (Same-sex-attraction: homoseksuele aantrekking). Ik mag dan de SSA niet gekozen hebben, maar ik kan er zeker voor kiezen hoe ermee om te gaan volgens de richtlijnen van mijn eigen geweten, gedachten en geloof. Ik sta als een stem tegenover een alternatieve keuze: dat een man met SSA emotioneel, fysiek en seksueel aan zijn trekken kan komen in een traditionele relatie en huwelijk, als de voorziener voor de familie en de patriarch van het huis.

Jeff Bennion:

In mijn twintiger jaren zou ik gedacht hebben dat het onmogelijk was dat ik ooit een vrouw zou kunnen trouwen en zelfs nog minder dat ik in dat huwelijk gelukkig en voldaan zou zijn op elke manier. Elf jaar en het gaat verder, en ik ben gelukkige dan ooit. Dat omvat seksueel, op gebied van relatie, en emotioneel. Ik leg geen schuld bij mensen die aan mij twijfelen – als ik het niet zelf had ervaren, zou ik het zelf niet koosjer vinden, het is zo tegengesteld aan het hedendaagse maatschappelijk gedachtengoed hier. Mensen zoals mij zijn er altijd geweest, maar we hebben zelden een reden om te spreken. Ik kies om het te doen, niet uit enig verlangen om mijzelf te helpen, maar om te ijveren voor diegenen die in de situatie zitten waar ik in was in mijn twintiger jaren, en begin de dertig, en zelfs later, voor de kinderen van wie ik geloof dat ze verdienen om opgevoed te worden bij hun biologische ouders indien mogelijk.

Joseph Allen Stith:

Ik herinner me niet meer aangetrokken geweest te zijn tot iemand van hetzelfde geslacht sinds mijn eerst herinneringen. Als een jongen, hield ik mijn gevoelens voor mijzelf omdat ik wist dat het niet aanvaard zou worden indien iemand wist hoe ik me voelde. Ik vervoegde de Marine van de VS en leerde er hoe een man te zijn, en de mannelijke eigenschappen, die ik niet had. Na zes jaar dienst, werd ik verliefd op de enige vrouw waartoe ik ooit aangetrokken werd, en we huwden. We hadden het voorrecht om onze kinderen te zien opgroeien tot volwassenheid in een liefhebbend huis als man en vrouw. Mijn grootste geluk in het leven is voortgekomen van het voorrecht en de verantwoordelijkheid van het grootbrengen van mijn familie op een manier die ik gekozen heb volgens mijn geloof. Kleinkinderen bezoeken nu ons huis en onze familie blijft hecht, voor meer dan dertig jaar sinds ons huwelijk.

Had ik mijn eigen verlangens en impulsen tegenover andere mannen gevolgd, dan zou mijn leven er helemaal anders uitzien vandaag… Mijn kinderen krijgen regelmatig te horen van hun vrienden van alleenstaande ouders, hoe fortuinlijk ze zijn om zowel een moeder als een vader te hebben, zelfs met onze omgewisselde niet-traditionele rollen (ik kook en ik haat sport, totaal tegengesteld van mijn dierbare vrouw, en dat is oké).

En er zijn anderen. Vele anderen.

Dale Larsen, nu vader van vier en grootvader van negen, herkende zijn aantrekking op vroeg leeftijd. Na negen jaar huwelijk, en tijdens een periode van stress, schoten zijn “aantrekkingen de hoogte in”. Een homoseksuele verwante “overtuigde me dat ik moest zijn wie ik was- datgene wat ik ben en ik moest mijn leven op die manier leiden.” Ze zorgde ervoor dat hij op een date kon gaan met een andere man, en Dale vertelt:

Ik keek opzij en ik zag een koppel, zijn schoonbroer en schoonzus, en hun kleine kinderen, en ze hadden dezelfde leeftijd als mijn kinderen en dezelfde twee jongens en een meisje. Opeens zag ik in mijn gedachten mijn eigen familie daar zitten en de woorden die in mijn hoofd kwamen, ‘als je verder langs dit pad gaat, kun je en zul je hen verliezen.’ Ik maakte een beslissing dat dit het was- en ik ging terug naar huis. Ik wilde zo graag een familie. Ik wilde mijn vrouw. Ik hield van mijn vrouw.

Blaine Hickman:

Mijn gevoelens… definiëren me niet. Ik ben niet wat ik voel; ik ben wat ik doe.

Bill Seger:

We kunnen onze bestemming kiezen. We kunnen de richting kiezen die we willen. Het is niet gemakkelijk… maar de zegeningen zijn enorm.

Gepubliceerd door Michaël Dekee

Michaël (°1991) is katholiek, gehuwd en vader. Hij publiceert op verschillende websites artikelen over geloof en wetenschap en is auteur van verschillende boeken, waaronder "De evolutietheorie ontkracht". Websites: Gegroetokruis.org Eerherstelheiligsacrament.org Evolutietheorie-ontkracht.com Alle berichten van Michaël Dekee weergeven