Communie op de tong
Vanaf de jaren 1960 werd in de lage Europese landen de Communie in de hand ingevoerd. Enkele bisschoppen hadden hierop aangedrongen, waaronder ook kardinalen zoals kardinaal Suenens. Dit was in rechtstreekse ongehoorzaamheid aan de toenmalige paus. Communiebanken werden massaal verwijderd, en men leerde aan de eerste Communiekanten hoe men moest de Communie in de hand ontvangen. Dit was een eerste stap richting gebrek aan eerbied en verlies van het geloof in de werkelijke Tegenwoordigheid van Jezus in het Allerheiligste Sacrament. Enkel gewijde handen mogen de het H. Sacrament aanraken en dit was zo gedurende de hele Kerkgeschiedenis.
Tijdens het Laatste Avondmaal legde Jezus het Brood, Zijn Lichaam, in de mond van zijn apostelen. Daarin kunnen we in de visioenen van de zalige A.K. Emmerick het volgende lezen:
“De Heer bad en onderrichtte verder en het was alsof de apostelen, behalve Judas, alsof als zijn woorden als vuur en licht uit zijn mond zagen komen. Hij nam thans de plaat met de stukken brood [ik weet niet meer juist of Hij die boven de kelk had gezet] en sprak: “Neem en eet, dat is mijn lichaam dat voor u gegeven wordt.” Zegenend bewoog Hij hierbij Zijn rechterhand over de plaat, en terwijl Hij dit deed, ging er een glans van Hem uit. Lichtend waren zijn woorden en eveneens de stukken brood, die als lichtende lichamen in de mond van de apostelen gleden. Het was alsof Hijzelf in hen binnendrong. Allen zag ik van licht doordrongen, alleen Judas zag ik donker. Eerst reikte Hij Petrus en dan Johannes het brood toe. Vervolgens wenkte Hij Judas, die recht tegenover Hem zat, dat hij naderen moest. Judas was de derde aan wie de Heer het Heilig Sacrament toediende, maar het was of Zijn woord terugweek voor de mond van de verrader. Ik schrok zozeer, dat ik niet meer juist kan zeggen hoe ik mij daarbij voelde. Jezus zei echter tot Judas: “Wat u doen wilt, doe het dan.” Dan gaf Hij verder het Sacrament aan de overige apostelen. Zij naderden paarsgewijze, en de een hield na de ander een klein, stijf en omzoomd dekkleedje, dat voordien onder de kelk had gelegen, onder de kin.”
De Kerk leerde altijd de traditie:
“Leg de H. Eucharistie nooit in de handen van een mannelijke of vrouwelijke leek, enkel in de mond!” (Concilie van Rouen, 650)
“Het feit dat ENKEL de priester, met zijn gewijde handen, de H. Communie uitreikt is een Apostolische Traditie” (Concilie van Trente 1545-1565)
“Ik zeg u dat ik geen voorstander ben van H. Communie in de hand, noch beveel ik het aan.” (Paus Johannes Paulus II, 1980)
“Er zou bij het uitreiken van de H. Communie op de hand een mirakel moeten gebeuren om te zorgen dat geen zonde wordt begaan doordat partikels van het H. Sacrament aan de hand blijven hangen of op de grond vallen.” (Bisschop Juan Rodolfo, 1997)
De Heilige Pater Pio gaf altijd de Communie op de tong:
Alleen al de uniciteit van het gebaar, het uitreiken en ontvangen van de communie op de tong, laat zien dat het hier om het Heilige gaat. Een sterk getuigenis voor heel de wereld wat dit zou kunnen zijn, wordt door de handcommunie teniet gedaan. Bij het uitreiken en ontvangen op de hand, stelt de uitreiker zowel als de ontvanger een gebaar dat hetzelfde is als bij eender welke traktatie. Dat de bisschoppen geen absolute prioriteit geven aan de tongcommunie, maar ook aan een juiste viering van de liturgie, spreekt boekdelen.
Hartelijke groet.
LikeLike